W niedzielę 3 listopada 2019 w swoim wrocławskim domu zmarł w wieku 86 lat inż. pil. Jerzy Popiel – legenda polskiego szybownictwa. Dwukrotny medalista szybowcowych mistrzostw świata – brązowy w 1960 i srebrny w 1962 (w 1965 i 1968 był czwarty). Rekordzista świata w przelocie docelowym z 1953. Trzykrotny mistrz Polski. 20 lat w szybowcowej kadrze narodowej.
Jerzy Popiel urodził się w Równem na Wołyniu. Po raz pierwszy poleciał jako pasażer w kabinie Po-2 w 1943. Po wojnie rodzina Popielów w ramach repatriacji opuściła Wołyń i znalazła się w Wałbrzychu. Pierwsze szkolenie szybowcowe późniejszy mistrz odbył w 1948 w Strzebinie na Pomorzu. W 1949 Popielowe przenieśli się do Wrocławia, z którym pilot związany był do końca. W Aeroklubie Wrocławskim w 1951 zdobył pierwszy diament do złotej odznaki szybowcowej za przelot docelowy na dystansie ponad 300 km. W 1953 jako ósmy Polak legitymował się już trzema diamentami.
Jerzy Popiel studiował na Wydziale Lotniczym Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Warszawskiej uzyskując w 1955 tytuł inżyniera. Został wówczas oddelegowany do szkolenia chińskich adeptów szybownictwa. W latach 1960-1962 był szefem technicznym Wyczynowej Szkoły Szybowcowej w Jeżowie Sudeckim. Pracował jako instruktor w Aeroklubie Wrocławskim i jako pilot doświadczalny w Bielsku Białej. Był pilotem samolotowym i śmigłowcowym.
Oblatał takie szybowce jak Jantar-19, Pirat-75 i Jantar Standard-2. Pracował w Egipcie jako pilot agro, a pod koniec kariery lotniczej jako pilot dyspozycyjny w Holandii. Ostatni lot wykonał w wieku 78 lat w dwumiejscowym szybowcu nad włoskimi Alpami. Jerzy Popiel spędził w powietrzu za sterami 11450 godzin – 3850 w kabinach szybowców, 6450 samolotów i 1150 w śmigłowcach.
Wraz z nim odchodzi na karty historii epoka sukcesów polskich szybowników w konstrukcjach klasycznych – drewnianych.