Na poligonie Rena w Norwegii trwają testy dostarczonych niedawno haubic samobieżnych Hanwa Land Systems K9 Vidar (Versatile Indirect Artillery) 155/L52. Dotyczą one głównie zweryfikowania współpracy z narodowym systemem kierowania ogniem ODIN II FCS (Fire Control System) i zachowania w niskiej temperaturze i na zaśnieżonych drogach, typowych dla Norwegii. Sprawdzana jest także kompatybilność haubic z norweską amunicją produkowaną przez Nammo, m.in. NM28 (licencyjna wersja amerykańskiej M107 HE). 28 stycznia 2020 strzelania na odległość 11 km mogli obserwować także dziennikarze.
W czasie testów norwescy artylerzyści sprawdzili możliwość strzelania według płaskiej trajektorii przy użyciu maksymalnego ładunku miotającego, czyli sześciu modułów DM-72, które przyspieszają pocisk do 950 m/s. Na poligonie Rassegalvarre na północy kraju sprawdzono zaś możliwość strzelania na dystansie 40 km zarówno z amunicją NM28, jak i nową HE ER 155 mm z gazogeneratorem. Badano nie tylko zasięg, ale i dokładność trafień.
Strzelano też 3-nabojowymi seriami. Najkrótsza z nich trwała poniżej 15 s (rekord oryginalnej K9 to 10,8 s). Badania pokazały, że średnia początkowa szybkostrzelność wynosi 10 pocisków na minutę (według producenta sięga 12), a następnie spada do 6-8, zaś przy ciągłym strzelaniu przez godzinę, nawet do 2-3 na minutę. Strzelania udowodniły znakomite tłumienie drgań wewnątrz kabiny. Odrzut jest tak dobrze pochłaniany, że załoga praktycznie go nie odczuwa.
Ciężar bojowy norweskiej haubicy K9 Vidar wynosi 48 t, o tonę więcej niż południowokoreańskiego oryginału. Wynika to umieszczenia w pojeździe dodatkowego wyposażenia i jednego członka załogi więcej. W norweskiej wersji żołnierzy jest pięciu. Zmniejszono natomiast ilość amunicji – z 46 do 44 pocisków.
Norwegia w grudniu 2017 zamówiła 24 haubice K9 Vidar. Uzupełnia je 6 pojazdów zaopatrzeniowych K10, które mogą przewozić po 104 pociski i 504 ładunki miotające. Wszystkie systemy mają zostać dostarczone i wejść do linii na początku 2022.
Haubice K9 Vidar mają zastąpić przestarzałe amerykańskie M109A3GNM, kupione jako używane od Bundeswehry i wielokrotnie modernizowane. W przetargu wygrały z francuskimi Nexter CAESAR, niemieckimi Panzerhaubitze 2000 (PzH-2000) i szwajcarskimi zmodernizowanymi RUAG M109 Krait.