Altair


Autoryzacja


Resetuj hasło

Testy możliwości Aleksandra Obuchowa

Marynarka wojenna, 17 października 2020

Flota Bałtycka (FB) FR testuje możliwości wykrywania i likwidacji min morskich, uplasowanych głęboko pod dnem w akwenie Bałtyku, za pomocą najnowszych systemów zainstalowanych na pokładzie pierwszego trałowca nowej generacji zbudowanego z tworzyw sztucznych Aleksandr Obuchow (nr taktyczny 507), bazującego tuż za polską granicą, w Bałtijsku.

Aleksandr Obuchow – prototypowy trałowiec nowej generacji – niszczyciel min podczas holowania / Zdjęcie: MO FR

Ministerstwo Obrony FR ujawniło szczegóły najnowszego rejsu testowego Aleksandra Obuchowa, dowodzonego przez Siergieja Pożidajewa, zakończonego w połowie października triumfalnym powrotem do Bałtijska. Według meldunku Jewgienija Kocziergo, kapitana 1 rangi – szefa służby minowo-torpedowej FB, załoga Aleksandra Obuchowa wykryła w jednym z akwenów Zatoki Fińskiej 12 głęboko zagrzebanych w mule min uderzeniowo-galwanicznych z okresu II wojny światowej. Rozpoznała je za pomocą podwodnego robota, a następnie korzystając z ustawianych zdalnie ładunków wybuchowych – zniszczyła pod wodą.

Okręt jest wyposażony w nowej generacji stację hydrolokacyjną Aleksandryt i kierowany przewodowo, przekazujący obraz z kamer na pokład system – Sea Scan. Nowe możliwości jednostki i jej wyposażenia były już sprawdzane w kilku rejsach Aleksandra Obuchowa, od jego formalnego wprowadzenia do wyposażenia FB i dyslokacji w Bałtijsku – w maju 2017.

Wiosną 2018 okręt wykrył pod dnem Zatoki Fińskiej ponad 100 różnych do tej pory nie rozpoznanych obiektów. Po raz pierwszy rozpoznano sowiecką minę typu Krab. W czerwcu 2018 jednostka zlokalizowała pod dnem wrak zatopionego sowieckiego okrętu podwodnego – S-12, a październiku 2019 na głębokości 60 m – niedaleko Kaliningradu – kadłub innego okrętu podwodnego, najprawdopodobniej niemieckiego. Z uwagi na bardzo ograniczoną widoczność, znalezisko trudno było rozpoznać.

Rosjanie podają, że Aleksandr Obuchow – jednostka projektu 12700 – jest obecnie największym na świecie okrętem z kadłubem z jednolitej bryły tworzywa, zbudowanym za pomocą formowania próżniowego na kopycie (długość – 61,6 m, szerokość – 10,3 m, pełna wyporność bojowa – 890 t). Okręty przeciwminowe – niszczyciele min w terminologii Zachodu, a trałowce w nomenklaturze rosyjskiej – mają zminimalizowane pole magnetyczne kadłuba. Można to osiągnąć za pomocą stali małomagnetycznej, jak w przypadku polskiej serii 3 jednostek, zapoczątkowanej ORP Kormoran, lub tworzywa sztucznego (zwykle kompozytu szklano-epoksydowego). To ostanie rozwiązanie wybrali Rosjanie budując w Petersburgu w stoczni SNSZ (Sriednie-Niewskij Sudostroitielnyj Zawod) prototypowego Aleksandra Obuchowa. Za projekt odpowiedzialne jest biuro petersburskie OAO CMKB Ałmaz (główny konstruktor – O.K. Korobkow) Formowanie pierwszego jednolitego kadłuba zakończono w grudniu 2012, ale jego dopracowanie trwało aż do 2014. Stocznia jest w stanie zbudować, za pomocą specjalnie zamówionych i zakupionych za granicą urządzeń, plastikowe bryły kadłubów okrętowych o długości do 80 m.

Wielkim problemem budowy okrętu było wprowadzenie zachodnich sankcji, ponieważ zakładano wyposażenie pierwszego okrętu i dwóch innych jednocześnie budowanych jednostek typu 12700 w elementy francuskich systemów hydrolokacyjnych i zachodnie roboty podwodne.

Kadłub drugiego trałowca typu 12700 – Gieorgij Kurbatow, został w 2016 poważnie uszkodzony podczas pożaru w stoczni. W styczniu 2017 uruchomiono budowę kadłuba trzeciego – Iwan Antonow.

W 2016 prognozowano budowę serii ponad 40 trałowców projektu 12700 – z planami uruchomienia drugiej linii produkcyjnej na Dalekim Wschodzie (Amurskij Sudostroitielnyj Zawod) dla Floty Oceanu Spokojnego, jednak w 2018 okazało się to nierealne. W 2017 Moskwa mówiła już o 7 okrętach, które mają być zbudowane w najbliższej przyszłości, i kilkudziesięciu w dalszej. We wrześniu 2019 dyrekcja petersburskiej stoczni SNSZ ogłosiła, że po zakończeniu pierwszego etapu modernizacji zakładu będzie mogła budować do 2 trałowców projektu 12700 rocznie, a po zakończeniu następnego etapu modernizacji do 3 jednostek rocznie.


Drukuj Góra
www.altair.com.pl

© Wszelkie prawa zastrzeżone, 2007-2024 Altair Agencja Lotnicza Sp. z o. o.