W wywiadzie dla Les Echos z 5 lutego 2021 dyrektor generalny Dassault Aviation, Éric Trappier po raz kolejny poinformował o ambicjach zbudowania samolotu kosmicznego. Jego posiadanie miałoby wzmocnić pozycję strategiczną Francji. Dzięki pojazdowi kosmicznemu wielokrotnego użytku władze francuskie miałyby mieć lepszą orientację sytuacyjną i możliwość zaatakowania silnie bronionych celów spoza zasięgu systemów obronnych.
Nie jest jasne, jaki miałby być przyszły francuski samolot kosmiczny. Może być to pojazd bezzałogowy, podobny do amerykańskiego X-37B, ale też samolot zdolny do lotów pozaatmosferycznych po starcie z konwencjonalnego pasa startowego (X-37 startuje z wykorzystaniem rakiety nośnej – jest mini-wahadłowcem). W obu przypadkach do rozwiązania jest wiele trudnych problemów technologicznych, w tym przede wszystkim opracowanie wydajnego napędu zdolnego do funkcjonowania w atmosferze i poza nią.
Po raz pierwszy Trappier o samolocie (myśliwcu) kosmicznym mówił w listopadzie 2018 podczas konferencji zorganizowanej przez Association des Centraliens. – Kto kontroluje przestrzeń kosmiczną, kontroluje to, co jest poniżej. Konieczne jest więc posiadanie pojazdów zdolnych do operowania w atmosferze i kosmosie. Z pewnością samoloty kosmiczne pojawią się za 15 do 20 lat – ocenił wówczas dyrektor Dassault Aviation.
Obecnie najbliżsi zbudowania samolotu kosmicznego zdają się być Rosjanie. W FR projektowany jest następca myśliwca przechwytującego MiG-31 – MiG-41 (PAK DA, Perspiektiwnyj awiacionnyj komplieks dalniewo pieriechwata). Miałby on rozwijać prędkość Ma4-4,3 i operować na granicy atmosfery, a nawet poza nią. Uzbrojeniem opcjonalnie bezzałogowego MiG-41 miałyby być m.in. nowe pociski rakietowe bardzo dalekiego zasięgu izdielie 810. Projektantem samolotu jest RSK MiG, wchodzące w skład OAK. Samoloty MiG-41 miałby wejść do służby operacyjnej na początku lat 2030.
Dassault Aviation ma wiele doświadczeń, które mogą ułatwić zaprojektowanie samolotu kosmicznego. Jednym z nich jest projekt VEHRA (VéHicule Hypersonique RéUtilisable AéRoporté). Obejmuje on budowę kilku wersji pojazdu: lekkiego,10-tonowego demonstratora technologii, średniego, 30-tonowego do umieszczenia małych satelitów (250 kg) na niskiej orbicie, ciężkiego, 200-tonowego do wystrzelenia 7-tonowego ładunku na niską orbitę. Planowana jest też wersja załogowa – do transportu sześciu osób na wysokość do 100 km.