Pierwszy z trzech dotychczas zamówionych nowych radarów artyleryjskich RZRA-201 Liwiec (oznaczanych przez producenta, Przemysłowy Instytut Telekomunikacji jako WLR-100) został 29 września 2009 formalnie przekazany do eksploatacji w 1. Brygadzie Artylerii w Węgorzewie.
Dwa pozostałe radary są praktycznie gotowe (miały być zgodnie z umową z 2007 przekazane do połowy września) i trafią do służby w ciągu kilkunastu tygodni - opóźnienie jest wynikiem uzgodnień związanych z sytuacją budżetu MON w 2009. Dostawa w ramach wdrożenia pracy Liwiec realizowana jest na podstawie umowy z Departamentem Polityki Zbrojeniowej z czerwca 2007. Wartość umowy ustalono wówczas na 44 mln zł.
Wedle oryginalnych założeń, Wojska Rakietowe i Artyleria Wojsk Lądowych miały do 2025 otrzymać nawet 25 radarów Liwiec (do 2018 - 19 szt.), jednak niedawne decyzje prowadzące do zmiany struktury artylerii WL i tworzenia w oparciu o obecnie istniejące brygady i pułki docelowo 3 pułków artylerii liczba radarów Liwiec zostanie najprawdopodobniej zredukowana do 10, po 3 dla pułków artylerii oraz jeden dla toruńskiego Centrum.
Liwiec obsługiwany jest przez załogę złożoną z 3 osób. Aparatura zabudowana jest w trzech kabinach modułach. Są one wraz z agregatem prądotwórczym zainstalowane na standardowej platformie kontenerowej. Platforma Liwca (o masie 7 ton) może bez przeszkód być transportowana powietrznym, morskim lub lądowym środkiem transportu, przystosowanym do przewozu platform kontenerowych. Modułowa konstrukcja sprzyja jego instalacji na wskazanych przez użytkownika podwoziach.
W trakcie rozwoju systemu (praca badawczo-rozwojowa realizowana była w latach 2003-2006 z dofinansowaniem z MON i Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego - łącznie ok. 37 mln zł plus środki własne PIT) w oparciu o osiągnięcia uzyskane w trakcie rozwoju unikalnej stacji radiolokacyjnej średniego zasięgu TRC-20 Brda. Osiągnięto m.in. zasięg wykrywania ponad 40 km (do 80 km), niewielką - rzędu pojedynczych km - strefę martwą, pracę z kątem pokrycia 90o w azymucie (łącznie do 270o, przy uwzględnieniu obrotu podstawy) i od 0o do 20o w elewacji. Uzyskano zdolność wykrywania obiektów o średniej skutecznej powierzchni odbicia od 0,001 m2, co w praktyce odpowiada zdolności wykrycia pocisku wystrzelonego z ZU-23-2 (kal. 23 mm) w odległości kilku km. Towarzyszyła temu wysoka dokładność oszacowania mierzonych współrzędnych, dokładność oszacowania współrzędnych położenia SOAP i punktu upadku pocisku (PUP) rzędu kilkudziesięciu metrów (funkcja odległości). Osiągnięto częstość odnawiania informacji o obiektach poniżej 0,5 s dla przeszukiwania oraz 0,1÷0,5 s przy aktywnym śledzeniu.