Andrzej Pazio urodził się 24 sierpnia w 1932 w Warszawie. W 1948 rozpoczął szkolenie szybowcowe w Aeroklubie Łódzkim, kontynuował je w szkołach w Słupsku i Mrągowie, na lotniskach Lublinek i Dąbrówka koło Zgierza oraz na Żarze, gdzie wykonał pierwszy nocny lot na Salamandrze. Maturę uzyskał w Łodzi w 1950 i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego.
Absolwent Centralnej Szkoły Instruktorów Szybowcowych (CSIS) w Aleksandrowicach w roku 1951. Podczas tego szkolenia wykonał również kilka skoków ze spadochronem w Nowym Targu. Kurs instruktorski szybowcowy ukończył w 1952 z 1. lokatą. Całe szkolenie w CSIS opisał w opracowaniu pt. Jak dziś pamiętam.
W 1953 rozpoczął szkolenie w pilotażu samolotowym w Aeroklubie Bielsko-Bialskim. Następnie kontynuował je w Aeroklubach: Kujawskim, Olsztyńskim i Jeleniogórskim, kończąc licencją w 1957. Do II i I klasy szkolił się w Aeroklubie Jeleniogórskim i w Centrum Wyszkolenia Samolotowego w Krośnie (1957-1959). W 1960 uzyskał uprawnienia instruktora samolotowego, a po nich kolejne: pilotowania samolotów wielosilnikowych, uprawnienia do lotów wg. przyrządów, agrolotnicze i pilotowania śmigłowców.
W lotnictwie sportowym pracował zawodowo m. in. w Centrum Wyszkolenia Instruktorów Szybowcowych w Jeżowie Sudeckim (1951-1952) jako instruktor szybowcowy i wykładowca meteorologii, na Żarze (styczeń-kwiecień 1953) jako kierownik wyszkolenia, w Aeroklubach: Gdańskim, Jeleniogórskim i Kieleckim (1957-1965) jako kierownik wyszkolenia, instruktor szybowcowy i samolotowy. W biurze ZG Aeroklubu PRL (1967-1970) pracował jako inspektor szkolenia lotniczego – m.in. nadzorował i organizował kursy dla instruktorów, prowadził zajęcia i wykonywał loty egzaminacyjne, opracowywał i doprowadzał do zatwierdzenia instrukcje wykonywania lotów oraz programy szkolenia, które używane są do dzisiaj. Uczestniczył w badaniach wypadków lotniczych.
Andrzej Pazio pracował również w lotnictwie sanitarnym w Słupsku (1965-1967), w Centralnym Zespole Lotnictwa Sanitarnego (1970-1979) – jako pilot i szef pilotów odpowiadał za organizowanie i nadzór nad szkoleniem pilotów na symulatorach i samolotach oraz śmigłowcach.
Od 1979 do 1991 pracował również w Zakładzie Usług Agrolotniczych. W dyrekcji ZUA zajmował stanowisko szefa pilotów, a od 1986 inspektora bezpieczeństwa lotów. Nadzorował szkolenie, kontrole kwalifikacji i wiadomości personelu latającego. W czasie pobytu na kontraktach zagranicznych pełnił obowiązki szefa pilotów i kierowników baz w Egipcie, Sudanie czy Etiopii. Latał też jako lider grup samolotów przebazowywanych do Afryki.
Na 27 typach samolotów, 25 typach szybowców i 3 typach śmigłowców wylatał łącznie 8100 h, w tym 2800 h jako instruktor. Posiadał Srebrną, Złotą i Diamentową (1962) Odznakę Szybowcową. Był instruktorem pilotem szybowcowym, samolotowym i śmigłowcowym. Wyróżnił się bogactwem twórczości jako autor i współautor wielu książek lotniczych i artykułów specjalistycznych, zwłaszcza z dziedzin: metodyka szkolenia lotniczego i zasady lotu.
Wraz z Janem Winczo opublikował jako współautor książki: Zasady pilotażu (1966) i Metodyka szkolenia szybowcowego (1975). Później opublikował rozszerzone wydanie Zasad pilotażu i nawigacji (1977) i Zasad pilotażu szybowcowego (1994).
Po przejściu na emeryturę w 1991 w dalszym ciągu prowadził wykłady i zajęcia metodyczne na kursach dla kandydatów dla instruktorów w kilku Aeroklubach regionalnych. Ponadto w latach 1991-95 wykonywał społecznie czynności instruktora w Górskiej Szkole Szybowcowej Żar k. Żywca. Tu m. In. prowadził loty szkolne z kandydatami na instruktorów i w nauce pilotażu wg przyrządów oraz szkolenia w lotach grupowych i holowaniu szybowców. Pomagał w ULC we wprowadzeniu nowych przepisów lotniczych JAR w zastosowaniu do całego lotnictwa cywilnego.
Uhonorowany tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1962) i Brązowym i Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju (1960/2014), Błękitnymi Skrzydłami (2018) oraz wespół z żoną Lidią Wyróżnieniem Honorowym im. Dedala (2020). Był członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa.
Andrzej Pazio zmarł 1 lutego 2022. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się 10 lutego 2022 o godz. 10:30 w Domu Przedpogrzebowym (Sala B) na Wólce Węglowej. Po niej nastąpi odprowadzenie zwłok do grobu rodzinnego (kw. S IX 1-1-24) na miejscowym cmentarzu.