7 sierpnia 2022 o 03:48 UTC z ośrodka kosmicznego Satish Dhawan w Sriharikota w Indiach wystartowała nowa rakieta nośna SSLV. Pierwsza faza lotu przebiegła zgodnie z planem. Jednak górny stopień nie oddzielił się prawidłowo i nie wszedł na zaplanowaną orbitę.
Według Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych (ISRO) problem spowodowała awaria czujnika w połączeniu z błędem logiki komputerowej, która jej nie odnotowała. W efekcie górny stopień nie osiągnął zaplanowanej kołowej orbity o wysokości 356 km. Trafił na orbitę 356 x 76 km. Niskie perygeum oznaczało, że górny stopień z ładunkiem użytecznym ocierał się o atmosferę i rozpadł w ciągu godziny.
SSLV został zaprojektowany jako łatwa do przygotowania do startu rakieta nośna zdolna do wynoszenia na niskie orbity 500 kg ładunków przy minimalnej infrastrukturze. Rakieta ma 3 stopnie na stały materiał pędny i czwarty stopień z paliwem ciekłym, który można przechowywać w stanie zatankowanym. Velocity Trimming Module (VTM) zapewnia kontrolę przechyłów drugiego i trzeciego stopnia podczas startu. Jest wyposażony w 8 silników napędu głównego i 8 do kontroli położenia. Dzięki nim może przenosić ładunki na różne orbity. To właśnie ten górny stopień VTM uległ awarii.
Na pokładzie SSLV znajdowały się dwa satelity. Jeden z nich to EOS-02, indyjski satelita obserwacyjny o średniej rozdzielczości (6 m) o masie 142 kg, opracowany przez ISRO do celów kartograficznych i mapowania obszarów miejskich i wiejskich. Drugi to AzaadiSat, satelita 8U Cubesat o masie 8 kg. Z pomocą ISRO zaprojektowało i zbudowało siedmiuset studentów z całych Indii. Satelita przenosił 75 eksperymentalnych ładunków Femto o masie 50 g każdy. Był również wyposażony w transponder radioamatorski UHF-VHF (głos i dane) i transponder dalekiego zasięgu oraz licznik promieniowania jonizującego. Satelita miał też małą kamerę do robienia sobie zdjęć.