Mali, Niger i Burkina Faso ogłosiły utworzenie Sojuszu Państw Sahelu – regionalnej organizacji zbiorowego bezpieczeństwa. Ma ona na celu ustanowienie architektury zbiorowej obrony i wzajemnej pomocy. Artykuł 6 Karty stanowi, że każdy atak na suwerenność i integralność terytorium jednej lub większej liczby umawiających się stron będzie uważany za agresję przeciwko innym stronom i będzie wiązał się z obowiązkiem pomocy i udzielenia pomocy wszystkim stronom, indywidualnie lub zbiorowo, łącznie z użyciem siły zbrojnej w celu przywrócenia i zapewnienia bezpieczeństwa na obszarze objętym Sojuszem. Oczywiste jest, że to klauzula obrony zbiorowej, taka jak ta przewidziana w artykule 5 NATO.
To nie pierwsza taka inicjatywa w tym składzie. W styczniu 2017 ówcześni członkowie G5 Sahel – Mali, Burkina Faso i Niger – ogłosili utworzenie Wielonarodowych Sił dla Zabezpieczenia Liptako-Gourma (FMS/LG) w oparciu o model Wielonarodowych Sił Połączonych (FMM), które zostały utworzone nieco wcześniej przez kraje dorzecza Jeziora Czad (Nigeria, Kamerun, Niger i Czad) do walki z grupą dżihadystów Boko Haram. Inicjatywa obejmowała pomysł powołania wspólnych sił (FCG5S) w składzie siedmiu batalionów (lub 5000 żołnierzy) rozmieszczonych w trzech strefach (zachód / centrum / wschód). Jednak pomimo wsparcia francuskich sił Barkhane, FCG5S miał trudności z osiągnięciem celów.
Obecnie sytuacja w trzech podmiotach tworzących Sojusz Państw Sahelu jest bardzo skomplikowana. We wszystkich doszło do przewrotów. Nowe władze nie kryją niechęci do Francji, która traci w nich wpływy. Rosną w nich natomiast wpływy organizacji paramilitarnych, takich jak rosyjska Grupa Wagnera.