Argentyńskie siły zbrojne przeprowadziły ćwiczenia Punta de Flecha, mobilizując 4 tys. żołnierzy wojsk lądowych, dużą liczbę pojazdów i jednostek argentyńskich wojsk lotniczych. Zrealizowano je w prowincjach Mendoza i Kordoba, a głównym celem była ocena i zapewnienie skutecznej reakcji sił zbrojnych w sytuacjach wymagających stworzenia strefy antydostępowej i zapewnienia kontroli nad obszarami z infrastrukturą krytyczną i zasobami strategicznymi.
Plany krótkoterminowe uwzględniają ochronę ośmiu podobszarów o znaczeniu strategicznym: północno-wschodnią i północno-zachodnią część kraju, centrum, Cuyo, Comahue, Patagonię, południowo-zachodni Atlantyk i Fueguinę. Uznano je za krytyczne ze względu na obfitość zasobów naturalnych i ich znaczące wykorzystanie. Każdy z tych podobszarów ma wyjątkowe cechy pod względem strategicznego znaczenia i działania.
Wśród zgromadzonego sprzętu wojskoweho znalazły się niszczyciele czołgów SK-105 Kürassier, ciężarówki Oshkosh FMTV, śmigłowce UH-1H Huey II i SA-315B Lama, samoloty transportowe CASA C-212, C-130H Hercules i samoloty A-4AR Fightinghawk.
W trakcie ćwiczenia wyróżniono dwa zasadnicze etapy. Strategiczny dotyczył rozmieszczenia X Brigada Mecanizada (10. Brygady Zmechanizowanej), która wchodzi w skład argentyńskich Fuerza de Despliegue Rápido (sił szybkiego reagowania). Drugi moment – taktyczny – dotyczył przeprowadzenia ćwiczeń.
Wszystkie operacje były monitorowane w czasie rzeczywistym z centrum operacyjnego w Buenos Aires. W garnizonie wojskowym Campo de los Andes przeprowadzono symulację zatrzymania natarcia wojsk przeciwnika. Po dokładnej lokalizacji rywala, bliskie wsparcie zapewniły samoloty A-4AR Fightinghawk i IA-63 Pampa uzbrojone w bomby Expal o wagomiarze 250 kg. Ogień artyleryjski kal. 155 mm i moździerzowy kal. 81 mm miał na celu odizolowanie awangardy napastnika od reszty jego sił. Natarcie zostało następnie powstrzymane poprzez użycie granatników przeciwpancernych AT4. Ostatecznie przeprowadzono kontratak z udziałem pododdziałów piechoty zmechanizowanej i niszczycieli czołgów SK-105.
Na obszarze zbiornika Río Tercero skupiono się na z kolei ochronie obiektu o znaczeniu strategicznym – elektrowni jądrowej. W tym przypadku w działania zaangażowane były nie tylko siły zbrojne, ale także federalne i prowincjonalne siły bezpieczeństwa, strażacy i inne agencje reagowania kryzysowego. Z samolotu C-130H Hercules desantowano ciężkie ładunki, zaś spadochroniarzy z samolotu CASA C-212. Ewakuowano też personel fabryki.