21 października 2024, po długiej i ciężkiej chorobie, zmarł w szpitalu w Mińsku Mazowieckim, mjr inż. pil. Adam Kulczycki, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego, były pilot-instruktor WOSL, członek Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, członek Zarządu Stowarzyszenia Promocja-77 WOSL i wiceprezes Koła nr 35 Związku Żołnierzy WP.
Ten znakomity pilot-instruktor urodził się 26 sierpnia 1951 w Staszowie w województwie świętokrzyskim. Ukończył zasadniczą szkołę zawodową, a następnie wieczorowe technikum dla pracujących. Z kwalifikacjami technika energetyka objął w 1971 obowiązki kierownika Zakładu Usług Metalowych. Następnie został monterem konstrukcji stalowych i rurociągów na wysokości na budowie Elektrociepłowni Kozienice.
Montując urządzenia na wysokich kominach, niemal codziennie obserwował przelatujące samoloty z lotniska w Dęblinie. To zdopingowało go do złożenia prośby o przyjęcie na studia do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Pomyślnie przeszedł badania lekarskie, testy sprawnościowe i egzaminy konkursowe. Skierowany w ramach Lotniczego Przysposobienia Wojskowego na kurs selekcyjny do Łodzi latał na samolotach tłokowych TS-8 Bies. 3 listopada 1973 podjął studia w WOSL na kierunku pilot samolotów odrzutowych. Praktyczne szkolenie w powietrzu odbył na samolocie TS-11 Iskra w Modlinie i Radomiu, następnie na SBLim-2 i Lim-5 w Dęblinie.
Promowany w 1977 na podporucznika pilota otrzymał propozycję przekazywania wiedzy i umiejętności podchorążym w charakterze pilota instruktora w Dęblinie. W zależności od potrzeb szkoleniowych doskonalił podchorążych w realizacji zadań na lotniskach w Tomaszowie Mazowieckim i Radomiu. W 1978 uzyskał trzecią, następnie drugą klasę pilota wojskowego.
Wysokiej klasy instruktor i pedagog zyskał sobie bardzo przychylną opinię podchorążych za takt, umiejętności pilotażowe oraz głęboką wiedzę ogólną i specjalistyczną. Ten, który bezbłędnie trafia na pas startowy w deszcz, śnieg, a nawet i mgłę… – mówili o nim podchorążowie. Bezpiecznie wykonywał zadania we wszystkich warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy, pilotując samoloty TS-11 Iskra i Lim-5.
Tak wspominał swój szczególny przypadek w locie: To był rutynowy lot instruktorski, gdy po starcie podczas chowania podwozia samolotu TS-11 Iskra wpadli w stado ptaków. Silnik samolotu natychmiast uległ znaczącemu zadławieniu. Ciąg umożliwiał niewielkie tylko wznoszenie, w każdej chwili groziło wyłączenie silnika. Natychmiast przejął stery od podchorążego i z wyczuciem zwiększał wysokość z myślą o katapultowaniu. Po uzyskaniu wysokości 1400 metrów zadecydował o lądowaniu na lotnisku, wykonując zajście jak bez pracującego silnika. Pozostając w gotowości do katapultowania, wyszedł na prostą, wypuścił podwozie i bezpiecznie posadził Iskrę na pasie, ratując podchorążego, siebie i samolot…
Z nalotem 1100 godzin uzyskał pierwszą klasę pilota wojskowego. Służbę w powietrzu zakończył 10 lipca 1990, wykonując lot pożegnalny z lotniska w Radomiu. Po przejściu do rezerwy podjął działalność gospodarczą w branży tekstylnej. Był pilotem instruktorem wojskowym pierwszej klasy legitymującym się nalotem 2200 godzin na różnych typach samolotów.
Od 4 lipca 2013 był członkiem Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, a od 2015 był założycielem i członkiem Zarządu Stowarzyszenia Promocja-77 WOSL. Był także wiceprezesem ds. socjalnych w Kole nr 35 Związku Żołnierzy WP. Jako członek Oddziału Warszawsko–Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, w swojej działalności społecznej główny wysiłek skupiał na rzecz obronności kraju, na utrwalanie i pielęgnację pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II Wojny Światowej i po jej zakończeniu.
Aktywnie uczestniczył w działalności organizacji mając na celu podtrzymanie tradycji narodowych, w tym ochronę godności i honoru żołnierza polskiego oraz integrację środowisk byłych żołnierzy lotnictwa wojskowego Sił Zbrojnych RP. Dużym zaangażowaniem w działalność statutową Stowarzyszenia wnosił istotny wkład we współpracę z innymi organizacjami kombatanckimi.
W latach 2013-2015 wraz z Wnukiem był uczestnikiem trzech edycji Podróży historycznej szlakiem walk Lotników Września 1939 roku, do Bełchatowa, Drużbic, Patoka, Dłutówka i Łasku z udziałem: Kompanii Honorowej ze Sztandarem i Orkiestry Wojskowej Sił Powietrznych, siedmiu stowarzyszeń, władz lokalnych oraz nauczycieli i uczniów siedmiu szkół przy obelisku poświęconym Lotnikom Września 1939.
Był czynnym uczestnikiem październikowej akcji Lotnicza Pamięć na mogiłach zmarłych i poległych lotników polskich. Był profesjonalistą i perfekcjonalistą. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w WOSL, ale także poza nią. Interesował się: historią lotnictwa, łowiectwem i polityką.
Był odznaczony: Srebrnym i Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, Srebrnym i Brązowym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, Medalem Pamiątkowym XX-lecia Oddziału Warszawsko-Mazowieckiego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP (2014), Medalem Wdzięczności Chwała Lotnikom Polskim (2018) i Medalem Pamiątkowym XXV-lecia Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP (2019).
Ceremonia żałobna, pożegnalna rozpocznie się Mszą Świętą 25 października 2024 o godzinie 13.00 w Kościele Garnizonowym przy Placu 3-Maja 1 w Radomiu, po której nastąpi odprowadzenie urny do grobu na Cmentarz Komunalny, przy ul. Firleja 45 w Radomiu.