Irańskie siły zbrojne poinformowały kilka dni temu o udanych testach opracowywanego lokalnie rakietowego systemu przeciwlotniczego AD-40L, aby zwiększyć swoje możliwości obrony powietrznej średniego zasięgu. Dzięki niemu ma polepszeniu ma ulec zdolność Islamskiej Republiki do radzenia sobie z różnymi środkami napadu powietrznego, od samolotów i bezzałogowców po amunicję kierowaną.
Zestaw przeciwlotniczy składa się z zamontowanego na podwoziu ciężarówki 6x6 kontenera startowego (umieszczonego z tyłu), który może przenosić do trzech pocisków. AD-40L umożliwia szybkie rozmieszczenie i zmianę położenia w różnych warunkach terenowych. Ciężarówka jest prawdopodobnie pojazdem komercyjnym przystosowanym do zadań wojskowych. Irańczycy nie podają danych czy – o ile w ogóle – kabina została opancerzona.
AD-40 oparty jest o pocisk zaprojektowany do przechwytywania zagrożeń z dużą prędkością. Według deklaracji Iranu jest w stanie osiągnąć prędkość Ma 1. Wyposażony jest w elektroniczne środki przeciwdziałania (ECCM), aby przeciwdziałać zakłóceniom i trafiać w cele z dużą dokładnością.
Kierowany radiolokacyjnie pocisk jest wyposażony w głowicę bojową o masie 74 kg i zapalnik zbliżeniowy, co zapewnia skuteczną detonację w pobliżu celu. Efektor ma 4750 mm długości i średnicę 356 mm, a jego całkowita masa wynosi ok. 640 kg. Maksymalny zasięg operacyjny 40 km, pułap 18 km.
Strategia obronna Iranu opiera się w dużej mierze na tworzeniu warstwowej sieci obronnej. Oczekuje się, że AD-40 będzie z łatwością współpracował z innymi zasobami obrony powietrznej, od systemów krótkiego zasięgu po radary i centra dowodzenia.
Rozwój AD-40 podkreśla stałe zaangażowanie Iranu – mimo ograniczeń technicznych – w rozwijanie rodzimych zdolności obronnych w obliczu trwających napięć regionalnych. Podczas gdy dokładne harmonogramy produkcji i rozmieszczenia pozostają nieznane, ujawnienie AD-40 sygnalizuje, że Teheran nadal pracuje nad rozwiązaniami bez polegania na technologii pochodzącej z zagranicy (Irańskie systemy obrony powietrznej, 2024-02-18).