26 maja nad południowym wybrzeżem Kaliforni odbył się pierwszy test X-51A z włączonym silnikiem. Obiekt uzyskał Ma5, a więc próg prędkości hipersonicznej.
Próba rozpoczęła się o 10.00. Wcześniej z bazy lotniczej Edwards wystartował nosiciel - testowy B-52H, który ma na swoim koncie m.in. wiele poprzednich prób z obiektami, rozwijającymi bardzo duże prędkości.
X-51A rozpoczął samodzielny lot na wysokości nieco ponad 15 km. Po 4 sek. od oddzielenia się, uruchomił się silnik rakietowy, który rozpędził obiekt do Ma4,8. Potem zaczął działać pokładowy, naddźwiękowy silnik strumieniowy.
Początkowo wykorzystywał etylen, a później paliwo lotnicze JP-7, wykorzystywane przez USAF do napędzania samolotów rozpoznawczych SR-71. W odróżnieniu od klasycznego paliwa dla silników odrzutowych, JP-7 charakteryzuje się większą stabilnością termalną i wyższą temperaturą spalania - zostało stworzone specjalnie do lotów z dużymi prędkościami naddźwiękowymi.
Silnik pracował 200 sek., o 100 sek. krócej, niż planowano. Z tego powodu nie osiągnięto zakładanych Ma6, a Ma5. Wynik ten uznano jednak za sukces - dowiódł, że silnik Pratt & Whitney Rocketdyne SJY61 jest w stania przyspieszać. Do tej pory przeprowadzono bowiem jedynie kilka prób swobodnego szybowania obiektu.
Projekt prowadzą amerykańskie wojska lotnicze, przy udziale agencji DARPA, a partnerami ze strony przemysłowej są Boeing i Pratt & Whitney Rockedyne.
Równolegle z X-51A, Amerykanie prowadzą prace nad innym, hipersonicznym obiektem, w ramach programu FaCET. Głównym partnerem przemysłowym nie jest jednak Boeing, a konkurencyjny Lockheed Martin. Rozwijany w tym projekcie system, napędzany silnikiem PWR-9221FJ, ma jednak możliwość płynnego przyspieszania, teoretycznie w zakresie od Ma3 do Ma6 (zobacz: Testy nowego silnika strumieniowego).
Celem tych działań jest uzyskanie sprawnych silników strumieniowych, które będą mogły napędzać statki powietrzne, poruszające się z prędkościami hipersonicznymi. Szacunki, dotyczące horyzontu czasowego opracowania takich pojazdów, mówią jednak o dziesięcioleciach.
Póki co bardziej realne technologicznie jest rozwiązanie techniczne, polegające na zastosowaniu klasycznych silników rakietowych dla systemów, poruszających się częściowo po paraboli lotu pocisków balistycznych, a więc z opuszczeniem atmosfery ziemskiej (zobacz np.: Fiasko testu Falcona).