13 marca 2025 zmarł w szpitalu w Warszawie płk dypl. inż. Jerzy Zawistowski, były szef sztabu-zastępca dowódcy 41. plm i były szef Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego SP w Warszawie.
Jerzy Zawistowski urodził się 23 sierpnia 1954 w Białych Szczepanowicach. W latach 1975-1979 był podchorążym w Wyższej Oficerskiej Szkole Wojsk Łączności w Zegrzu k. Warszawy, po ukończeniu której został skierowany na stanowisko dowódcy plutonu radiowego 40. Batalionu Łączności i Ubezpieczenia Lotów 41. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku. Od 18 grudnia 1980 do 28 września 1985 był dowódcą kompanii łączności w 40. bł i ul.
Od 29 września 1985 do 14 lipca 1988 był słuchaczem w ASG WP na kierunku wojska łączności w Warszawie-Rembertowie, po ukończeniu której został skierowany na stanowisko dowódcy 40. bł i ul 41. plm w Malborku. Od 1 lutego 1990 do 31 stycznia 1993 był szefem sztabu-zastępcą dowódcy 41. plm. Od 3 marca 1993 do 28 sierpnia 1996 był starszym oficerem Wydziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego WLOP w Warszawie, a od 29 sierpnia 1996 do 9 lutego 1997 był szefem Wydziału Badań i Rozwoju Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego WLOP.
Od 10 lutego 1999 do 23 marca 1997 był starszym oficerem w Wydziale Gotowości Bojowej, Oddziału Operacyjnego WLOP. Od 24 marca 1999 do 28 października 2003 był szefem Wydziału Normalizacji WLOP, a od 29 października 2003 do 30 czerwca 2004 był szefem Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego WLOP. Po zmianach organizacyjnych, od 1 lipca 2004 do 30 czerwca 2007 był szefem Oddziału Szkolenia Operacyjno-Taktycznego Sił Powietrznych. Z dniem 30 czerwca 2007 na własną prośbę, odszedł do rezerwy.
Po zakończeniu służby wojskowej, przez 15 lat, pracował jeszcze jako pracownik cywilny wojska, w tym ostatnio w Dowództwie Komponentu Wojsk Obrony Cyberprzestrzeni w Legionowie. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w Siłach Powietrznych, ale także poza nimi. Był odznaczony: Srebrnym (2001) i Brązowym (1991) Krzyżem Zasługi, Złotym (2006), Srebrnym i Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, Złotym (2003), Srebrnym (1992) i Brązowym (1991) Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju oraz innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. Miał żonę Elżbietę, córkę Annę i syna Tomasza oraz dwóch wnuków Krzysztofa i Adama. Interesował się malarstwem, literaturą, historią lotnictwa i łączności. Mieszkał w Warszawie.
Ceremonia żałobna, pożegnalna, rozpocznie się 21 marca 2025 o godz. 11:05 w kościele Św. Ignacego Loyoli przy ul. Wóycickiego 14 (Wólka Węglowa) w Warszawie, po której zostanie odprowadzony na miejscowy Cmentarz Komunalny Północny do grobu rodzinnego.