Z końcem grudnia 2007 Wojskowe Zakłady Mechaniczne (WZM) w Siemianowicach Śląskich formalnie przekazały MON 6 pierwszych z planowanych 31 Wozów Ewakuacji Medycznej na podwoziu KTO Rosomak. Ostateczne przejęcie wozów, bo uzupełnieniu kompletacji wymaganej zgodnie z uzupełnioną po próbach w WITPiS w Sulejówku dokumentacją, nastąpiło 9 stycznia 2008.
Rosomak-WEM przeznaczony jest do użycia na szczeblu batalionu i kompanii zmechanizowanej (zmotoryzowanej, czołgów) i ma umożliwiać:
- zbiórkę rannych i porażonych z pola walki w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem i ich ewakuację do batalionowego punktu opatrunkowego,
- udzielanie pierwszej pomocy medycznej przez podoficera sanitarnego (ratownika medycznego) i sanitariusza, obejmującej zaopatrzenie ran i urazów oraz podtrzymanie podstawowych czynności życiowych,
- w przypadku misji pokojowych - udzielanie pierwszej pomocy lekarskiej obejmującej resuscytację i stabilizację czynności życiowych w rejonach zagrożenia.
Załogę wozu stanowi 4 żołnierzy: dowódca wozu - podoficer sanitarny (ratownik medyczny), 2 sanitariuszy oraz kierowca - mechanik.
Rosomak-WEM miał spełniać wszystkie wymagania stawiane wersji bazowej, w tym zapewniać ten sam stopień ochrony balistycznej także w części podwyższonej. W pierwszych 6 pojazdach dopuszczono zastosowanie rozwiązania proponowanego - zgodnie z oczekiwaniami Wojsk Lądowych - w 2006 przez WZM i AMZ Kutno, czyli zabudowanie w pełni opancerzonej nadstawki na standardowym pojeździe bazowym bez ingerowania w normalny kadłub Rosomaka. W kolejnych wozach ewentualnie dojdzie do takiej ingerencji, jednak skala zmian związanych z zaburzeniem sztywności konstrukcji zarówno w spoczynku, jak i w dynamice (ruchu) będzie wymagała przeprowadzenia szczegółowych badań prototypowych, co może istotnie wpłynąć na koszt kolejnych pojazdów. Decyzje o konfiguracji kolejnych wozów (25 pojazdów do dostarczenia w 2008-2010) zapaść mają do połowy lutego 2008.
Rosomak WEM ma zapewnić ewakuację minimum trzech rannych w pozycji leżącej i mieć możliwość ewakuacji rannych w pozycji siedzącej.
Wymiary zewnętrzne transportera sanitarnego powinny zapewniać możliwość jego transportu kolejowego oraz drogą morską i powietrzną, podobnie jak innych wersji KTO. Rosomak WEM musiał być dostosowany do pokonywania terenu skażonego w warunkach użycia środków masowego rażenia (ochrona NBC) i dodatkowo miał otrzymać zestaw biwakowy umożliwiający załodze pojazdu przygotowanie gorących posiłków oraz nocleg w warunkach polowych. W skład zestawu wchodzić miała: kuchenka (prymus na paliwo płynne - nafta, benzyna, olej napędowy), komplet naczyń (garnek 1,5-2 l, patelnia, czajnik), uchwyt do naczyń oraz śpiwory dla załogi.
Wyposażenie medyczne to:
- instalacja tlenowa z gniazdami tlenowymi typu panelowego z 3 punktami poboru typu AGA z szybkozłączami, przepływomierzami, przewodami i maskami tlenowymi,
- 2 butle tlenowe 10 litrowe z reduktorami, uchwytami mocującymi i osłonami,
- instalacja tlenowa do ciśnienia 200 atm,
- uchwyty na kroplówki umieszczone nad miejscami dla rannych,
- mocowanie noszy, łoży wspornikowych i innych elementów oraz możliwość krępowania rannych odpowiadające normie PN-72/Z-78006 jak również STANAG 2040,
- 3 nosze wg standardu NATO ( STANAG 2040) z pasami unieruchamiającymi,
- nosze podbierakowe,
- deska ortopedyczna,
- 2 komplety kołnierzy ortopedycznych wielorazowego użytku,
- zestaw szyn unieruchamiających (zwykłe i pneumatyczne),
- szyna z uchwytem umożliwiającym szybkie zamontowanie defibrylatora, wraz z gniazdem podłączeniowym 12V / 230V,
- miejsce na torbę ratowniczą lub plecak sanitariusza (o wymiarach maksymalnych 600 x 350 x 280 mm,
- miejsce na ogrzewacz płynów infuzyjnych (poj. 3-4 l, typu thermobag) - z podłączeniem 12 V.
Przód przedziału medycznego i jego górne części zabudowane są szafkami oraz półkami na drobny sprzęt medyczny. Jedna szafka na leki narkotyczne zamykana jest na klucz, szafki i szuflady mają budowę segmentową oraz zabezpieczenia zatrzaskowe, uniemożliwiające ich otwarcie i przesuwanie sprzętu podczas jazdy. Zabudowa wykonana jest z materiałów łatwych do zmywania i dezynfekcji.
Przedział medyczny musiał być wyposażony w urządzenia klimatyzacyjne zapewniające utrzymanie temperatury wewnątrz pojazdu w granicach 18-25°C, zarówno w warunkach tropikalnych, jak i zimowych.
Dodatkowo zmodernizowano istniejącą instalację elektryczną oraz zabudowano gniazda odbiorcze dla napięć 12V i 230V. Zabudowano także odbiornik GPS HGPST-T, zakupiony dla większej liczby pojazdów w październiku 2007 od spółki Hertz. Odbiornik jest wyposażony w moduł SAASM (Selective Availability Anti-Spoof Module) - dostarczany przez ITT - zapewniający m.in. bezpieczną pracę odbiornika w warunkach zagłuszania sygnału GPS.