W ubiegłym tygodniu grupa studentów i pracowników amerykańskiego uniwersytetu w Maryland, dokonała udanej próby startu śmigłowca, napędzanego siłami ludzkich mięśni. Był to jednocześnie pierwszy przypadek, by dokonała tego kobieta.
Lot trwał jedynie 4 sekundy, a urządzenie wzniosło się ponad powierzchnię sali sportowej uniwersytetu jedynie na kilkanaście centymetrów. Mimo tego próba, stanowiąca zwieńczenie dwuletniej pracy kilkunastu pracowników i studentów, okazała się sukcesem. Był to bowiem pierwszy, udokumentowany przypadek, by w powietrze uniósł się śmigłowiec, napędzany przez kobietę.
Do tej pory odbyły się dwie próby tego typu. Pierwszą przeprowadzili w połowie lat 1990. japońscy inżynierowie z uniwersytetu w Nihon. Udało się im wznieść swój śmigłowiec na wysokość 20 cm, a lot trwał 19,46 s. Do dzisiaj wynik ten jest rekordem.
Żadna z ekip nie osiągnęła jednak celów, postawionych w 1980 w ramach nagrody Sikorsky`ego. Spółka zdecydowała się wypłacić 250 tys. USD dla tych, którzy utrzymają napędzany mięśniami śmigłowiec w powietrzu przez nie mniej niż jedną minutę, na wysokości ponad 3 m.
Gamera nie zbliżyła się nawet do tych wymogów. Jednak jej konstrukcja musi wzbudzić zainteresowanie. Urządzenie o rozpiętości kilkunastu m (sama średnica wirników to 13 m), ma masę jedynie 46 kg. Mniej o 2 kg od masy pani pilot.
Samoloty napędzane siłą mięśni są już zjawiskiem niemal powszechnym, a gra toczy się obecnie nie o fakt wzniesienia się w powietrze, ale coraz dalsze i szybsze przeloty. W przypadku śmigłowców sytuacja wygląda inaczej. Powodem jest względna słabość układu napędowego. Moc człowieka, nawet sportowca, z reguły nie przekracza 1 KM. Tymczasem wzniesienie się ponad ziemię w przypadku śmigłowców wymaga średnio mocy aż 15-krotnie większej, niż w przypadku samolotów, wykorzystujących siłę nośną skrzydeł. Powoduje to, że nagroda Sikorsky`ego może nie zostać przyznana jeszcze przez długie lata.