BVS problemy ze sprzętem

Ogólny wskaźnik zdatności do lotu dla floty 780 samolotów myśliwskich BVS w latach 2011-2014 kształtował się na poziomie 55%. W tym samym czasie analogiczny parametr dla samolotów szkolnych i transportowych wyniósł ok. 65%, natomiast dla śmigłowców – ok. 62% / Zdjęcie: MO Indii

Według doniesień tygodnika Jane’s poufny raport dotyczący wskaźników zdatności do lotu floty statków powietrznych Bhartiya Vāyu Senā (BVS, wojsk lotniczych Indii) wykazał, że w ciągu ostatnich 3 lat wynoszą one średnio ok. 60%. Powodem takiego stanu rzeczy są wykonywane niewłaściwie i z opóźnieniem czynności obsługi technicznej.

Głównym winowajcą są zakłady Hindustan Aeronautics Limited (HAL), które praktycznie od 40 lat są monopolistą na rynku produkcji i obsługi posprzedażnej wojskowych statków powietrznych w Indiach. BVS stale wyrażają swoje niezadowolenie z opóźnień w procesie projektowania i produkcji nowych typów oraz przekraczania kosztów programów. Jednak przedstawiciele resortu obrony także zaniedbują swoje obowiązki, odwlekając zawieranie kontraktów dotyczących zakupu części zamiennych i modernizacji, a także zaniżając standardy kontroli jakości w warsztatach remontowych.

Ogólny wskaźnik zdatności do lotu dla floty 780 samolotów myśliwskich BVS w latach 2011-2014 kształtował się na poziomie 55%. W tym samym czasie analogiczny parametr dla samolotów szkolnych i transportowych wyniósł ok. 65%, natomiast dla śmigłowców – ok. 62%.

Niezbyt dobrze ma się sytuacja z najnowocześniejszymi samolotami bojowymi BVS – Su-30MKI (Indie uziemiły Su-30MKI, 2014-10-22). Zaledwie połowa ze 172 statków powietrznych tego typu była zdatna do lotu. Jak powiedział Air Chief Marshal Arup Raha, powodem tego były problemy techniczne. Według Jane’s chodzi przede wszystkim o niską niezawodność silników AŁ-31FP, awarie struktury i opóżnienia w utworzeniu zakładu remontowo-naprawczego przez HAL (Su-30MKI, AŁ-31FP i Mi-17W-5 dla Indii, 2012-12-25).

Pozostałe myśliwce BVS – 254 MiG-21, 60 MiG-29, 124 SEPECAT Jaguar i 49 Dassault Mirage 2000H (Indyjskie Mirage bez części zamiennych, 2014-09-22) mają wskaźniki zdatności do lotu wynoszące odpowiednio 55%, 70%, 61% i 53%. Najgorzej jest ze starszymi MiG-ami. Spośród 21 MiG-23UB i 68 zmodernizowanych MiG-27ML/UPG do lotu zdatnych było odpowiednio 39% i 36%, głównie z powodów wad strukturalnych, związanych z długotrwałą eksploatacją.

Nieco lepiej ma się sytuacja z samolotami szkolnymi. Ich flota liczy 53 PC-7 Mk II (Hindusi już szkolą się na PC-7, 2013-07-15), 133 HAL Kiran Mk I / Mk II oraz 69 BAE Systems Hawk Mk 132 (Indyjski problem z Hawkami, 2012-12-18). Ich wskaźniki zdatności do lotu wynoszą 77%, 66% i 63%.

Transportowce produkcji rosyjskiej – 104 An-32 i 14 Ił-76 oraz tankowce Ił-78 mają zdatność do lotu na poziomie 48%, 36% i 54%. Najlepiej ma się sprawa z transportowcami produkcji zachodniej – 6 C-130J-30 i 6 C-17 Globemaster III, dla których analogiczne wskaźniki wynoszą 82 i 91%. Z kolei 3 samoloty wczesnego ostrzegania i kierowania mają zdatność do lotu wynoszącą 71%.

Flota śmigłowców BVS liczy 75 Mi-17, 20 Mi-25/35, 42 Mi-17-1W i 80 Mi-17-W5 (Mi-17W-5 dla indyjskich VIPów, 2014-01-20). Ich wskaźniki zdatności do lotu to, 56%, 61%, 52% i 63%. Co zaskakujące, najlepsze wskaźniki odnotowano dla starych śmigłowców produkowanych na licencji. Hindusi mają do dyspozycji 87 Chetak (Aerospatiale Alouette III), 41 Cheetah (Aerospatiale SA315B Lama) i 10 Cheetal (Cheetah z silnikami Turbomeca TM-333-2M2), których średni wskaźnik zdatności do lotu to aż 72 %. Analogiczny parametr flota 36 śmigłowców Dhruv Mk I / Mk II to 66% (Dhruvy wznawiają loty, 2014-08-27).

Dla porównania, spośród 109 Eurofighterów ze składu Luftwaffe (wojsk lotniczych Niemiec), 35 samolotów (32%) przebywa w warsztatach z powodu konieczności wykonania planowej obsługi technicznej (Droższe niemieckie Eurofightery, 2014-05-03). W przypadku 100 Typhoonów Royal Air Force (królewskich wojsk lotniczych W. Brytanii) analogiczna kwestia dotyczy 25 samolotów (Farnborough 2014: Nowy radar Eurofightera, 2014-07-16).