Spółka RADMOR wchodząca w skład Grupy WB wraz z innymi przedsiębiorstwami z Polski, Francji, Niemiec i Holandii rozpoczyna realizację projektu badawczego Definiowane programowo sieci taktyczne i teatru działań SOFTANET.
Projekt SOFTANET (ang. SOFtware Defined Tactical and TheAtre NETwork) ma na celu zbadanie zalet sieci definiowanej programowo dla wojskowych sieci szczebla taktycznego i operacyjnego wraz z demonstracją technologii. Główną ideą jest wirtualizacja łączności, zasobów obliczeniowych i pamięci masowej sieci taktycznych oraz wykorzystanie zalet oprogramowania w celu zapewnienia sprawności technicznej i operacyjnej.
Zaangażowanie Polski pozwoli na współudział w opracowywaniu nowego europejskiego standardu wymiany danych pomiędzy węzłami sieci. Realizacja projektu umożliwi wykorzystanie jego wyników w rozwoju zdolności Sił Zbrojnych RP w obszarze dowodzenia.
RADMOR w projekcie SOFTANET odpowiada za opracowanie i dostarczenie demonstracyjnego laboratorium badawczego obejmującego infrastrukturę taktyczną i cywilną. Wykorzystane zostaną nowoczesne radiostacje definiowane programowo (SDR, jak model COMP@N), urządzenia nadawczo-odbiorcze obecnie eksploatowane w polskich siłach zbrojnych do budowy taktycznych sieci wąskopasmowych, a także rozwiązania komercyjne do opracowania sieci szerokopasmowej.
Celem jest stworzenie demonstracyjnego laboratorium badawczego. Ma ono umożliwić badanie, monitorowanie wydajności i weryfikację SDN (Software Defined Network) z infrastrukturą sprzętową, która jest obecnie używana na całym świecie, w szczególności w wojskowych systemach komunikacyjnych.
Obecne wojskowe sieci łączności opierają się na szerokiej gamie heterogenicznych technologii komunikacyjnych, które mają zapewniać możliwie najlepszą łączność w niesprzyjających warunkach. Rozwiązania te są wykorzystywane do łączenia jednostek operacyjnych różnego szczebla (batalion, kompania, pluton) oraz pojazdów, samolotów i okrętów używanych przez siły zbrojne.
Stosowane obecnie technologie sieciowe charakteryzuje szereg ograniczeń, które obejmują między innymi kwestię rekonfiguracji sieci, zarządzania zasobami systemowymi i różnych funkcjonalności wykorzystywanych urządzeń. Dzisiejsze rozwiązania zapewniają jedynie podstawowy wspólny poziom interoperacyjności, a ich konfiguracja i zarządzanie są złożone i czasochłonne. Brak adaptacyjnej interoperacyjności usług sieciowych typu end-to-end jest poważnym ograniczeniem dla obecnego teatru działań wojennych i sieci taktycznych. Kwestia ta jest szczególnie istotna w przypadku dużych sieci koalicyjnych, dla których obecnie nie jest dostępny wspólny system zarządzania.
Wyzwaniom stawianym współczesnym sieciom radiowym używanym przez siły zbrojne można sprostać, wykorzystując technologie wirtualizacji oraz stosując narzędzia i metodologie programowe na cyfrowym polu bitwy. Należy jednak zauważyć, że wraz z korzyściami płynącymi z wykorzystywania oprogramowania pojawiają się również powiązane ryzyka, jak podatności sieci na zakłócenia i podsłuchy. Jest to największe wyzwanie i główny cel projektu: badanie i rozwój mechanizmów umożliwiających wprowadzenie technik wirtualizacji w sposób spełniający wymogi bezpieczeństwa i jakości scenariuszy wojskowych (Rozbudowa laboratorium Radmoru, 2020-05-26).