Tureckie przedsiębiorstwo BMC poinformowało, że zasady współpracy z południowokoreańskimi koncernami – producentem silników Doosan i budowniczym automatycznych skrzyń biegów S&T Dynamics, będącymi dostawcami w/w zespołów dla czołgów podstawowych Altay uległy zasadniczej zmianie. Obecnie negocjowane warunki przyszłej kooperacji nie dotyczą już wspólnej produkcji jednostek napędowych, co oznacza, że Seul nie zgodził się na transfer technologii i potrzebnej dokumentacji.
Na podstawie nowych założeń silniki i przekładnie w pełni powstawać będą w przedsiębiorstwach południowokoreańskich i dostarczane będą tureckiemu odbiorcy jako gotowe produkty. Portal Defensenews, powołując się na wypowiedź jednego z urzędników ds. zamówień tureckiego ministerstwa obrony potwierdził, że umowa jest gotowa. Wyraził jednak zaniepokojenie wrażliwością porozumienia w takim kształcie na wszelkie decyzje polityczne, w szczególności te, które mogą przyjść ze strony Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Zgodnie z nową umową południowokoreańskie przedsiębiorstwa będą bezpośrednio dostarczać jednostkę napędową i przekładanię, a także mechanicy i inżynierowie pomagać będą w integracji zespołu napędowego z czołgiem i asystować w fazie testów (Silniki dla Altaya z Republiki Korei, 2021-10-25).
Ankara ma prawo obawiać się, że administracja USA może naciskać na Republikę Korei, aby zrezygnowała z dostaw gotowych power packów dla tureckich wojsk lądowych. Jednocześnie obecna sytuacja polityczna pozwala sądzić, że zmiana decyzji Seulu w sprawie kształtu umowy z Turkami już teraz jest efektem presji Waszyngtonu, któremu zależało na tym, aby lokalne przedsiębiorstwa nie pozyskały technologii budowy silników czołgowych.
Za tym obawami przemawia historia stosunków politycznych między obu krajami. Zaczęło się od zablokowania sprzedaży samolotów wielozadaniowych F-35A Lightning II tureckim wojskom lotniczym i usunięcia Ankary z programu. Był to efekt decyzji tureckiego rządu o zakupie rosyjskiego systemu przeciwlotniczego i przeciwrakietowego S-400 Triumf. W ostatnim czasie Ankara zwróciła się z zapytaniem w sprawie pozyskania czterdziestu F-16C/D Block 70 i modernizacji 80 posiadanych F-16 do standardu F-16V. Pod koniec października br. 11 ponadpartyjnych senatorów zwróciło się pisemnie do administracji Joego Bidena, aby nie sprzedawał samolotów tego typu sojusznikowi z NATO .