Rankiem 6 grudnia 2024 z Centrum Kosmicznego im. Imama Chomeiniego w centralnej prowincji Semnan w Iranie wystartowała dwustopniowa rakieta nośna Simorgh (3 irańskie satelity na orbitach, 2024-01-28) z górnym stopniem Saman-1. Na jej pokładzie znajdował się zbudowany na potrzeby Ministerstwa Obrony nanosatelita satelita telekomunikacyjny Fakhr-1 i mały satelita badawczy. Oba satelity trafiły na orbitę pośrednią, z której zostały wyniesione przez stopień Saman-1 na niskie eliptyczne orbity docelowe o apogeum 410 km i perigeum 300 km.
Większość elementów satelity Fakhr-1 została zaprojektowana i wyprodukowana przez przedsiębiorstwa irańskie. Masa ładunku wyniesionego przez rakietę Simorgh – górnego stopnia i satelitów – była największa w historii irańskiej astronautyki. Wynosiła prawie 300 kg.
Simorgh to trzystopniowa rakieta zasilana paliwem ciekłym o masie całkowitej 87 tys. kg. Jej wysokość wynosi 27 m, a średnica 2,5 m. Trzeci stopień jest opcjonalny i zależy od wynoszonego ładunku.
Iran rozpoczął swój program kosmiczny w 2004. Jest jednym z 24 państw – założycieli Komitetu ONZ ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej, utworzonego w 1959. Poprzednie wystrzelenie irańskich satelitów miało miejsce 5 listopada 2024. Tego dnia satelity Kowsar i Hodhod prywatnej Space Omid zostały wyniesione na orbitę za pomocą rosyjskiej rakiety nośnej Sojuz-2.1b (Satelity Ionosfiera-M na orbitach, 2024-11-05).