Wiadomości
Indyjskie wojska lądowe przerwały przetarg na zakup 180 długolufowych haubic samobieżnych kalibru 155 mm na podwoziu kołowym. Startujące konstrukcje są jedynie prototypami.
Indyjskie wojska lądowe posiadają nieco ponad tysiąc klasycznych dział. To niewiele, w stosunku do ponad milionowej formacji, rozwijane dodatkowo na czas wojny. Co gorsza, artylerię tworzy mozaika sprzętu, którego duża część jest już znacznie przestarzała i niezdolna do służby. Obecnie do działań nadaje się np. jedynie ok. 200 haubic kalibru 155 mm (szwedzkie FH77/B i zmodernizowane przez izraelskiego Soltama sowieckie M-46).
Z tych powodów do 2020-2025 Indie zamierzają oprzeć całą swoją artylerię o działach kalibru 155 mm: kupić lub wyprodukować 2500 haubic o długości lufy 52 kalibrów, w odmianach holowanych i samobieżnych - na podwoziach kołowych i gąsienicowych, oraz mniejszą liczbę krótkolufowych, lekkich haubic, przeznaczonych do działań w terenach górskich. Ich uzupełnieniem mają być polowe wyrzutnie rakietowe.
Zamierzenia te mogą nie zostać jednak zrealizowane w terminie, wszystkie przetargi są znacznie opóźnione.
Obecnie realizowane dotyczą zakupu 158 haubic holowanych, w którym konkurują ze sobą szwedzka FH77 (promowana przez BAE Systems) i singapurska FH-2000 (zobacz: FH-2000 wraca do gry) oraz 145 lekkich haubic górskich (wszystko wskazuje, że bez przetargu zostanie wybrana brytyjsko-amerykańska M777; zobacz: C-17 i M777 na otarcie łez). W zawieszeniu znalazły się natomiast przetargi na haubice samobieżne, na podwoziu gąsienicowym (100 egz.) i kołowym (180 egz.).
To ostatnie postępowanie trwało od 2008. Z kilku zgłoszonych konstrukcji do finału przeszły koreańska haubica Samsunga, niemiecka RWG-52 Rheinmetalla oraz słowacka Zuzana 2. Pierwsza z nich, jako nie spełniająca wymagań użytkownika, została odrzucona w 2009. Pozostałe... również nie znalazły uznania w oczach komisji przetargowej.
Obie są bowiem jedynie prototypami, stworzonymi na rzecz indyjskiego przetargu. Niemiecka RWG-52 jest połączeniem południowoafrykańskiego podwozia 6x6 i wieży wzorowanej na zastosowanej w PzH 2000 (zobacz: Nosorożec Rheinmetalla). Słowacka Zuzana zaś to hybryda sprawdzonego podwozia Tatry i nowego systemu wieżowego. Rozwiązania te okazały się jednak niedopracowane.
Niezadowolenie indyjskiej komisji przetargowej przekroczyło punkt krytyczny, kiedy w czasie strzelań próbnych została rozsadzona lufa słowackiej haubicy. Zdecydowano wtedy o przerwaniu przetargu.
Indyjskie wojska lądowe posiadają nieco ponad tysiąc klasycznych dział. To niewiele, w stosunku do ponad milionowej formacji, rozwijane dodatkowo na czas wojny. Co gorsza, artylerię tworzy mozaika sprzętu, którego duża część jest już znacznie przestarzała i niezdolna do służby. Obecnie do działań nadaje się np. jedynie ok. 200 haubic kalibru 155 mm (szwedzkie FH77/B i zmodernizowane przez izraelskiego Soltama sowieckie M-46).
Z tych powodów do 2020-2025 Indie zamierzają oprzeć całą swoją artylerię o działach kalibru 155 mm: kupić lub wyprodukować 2500 haubic o długości lufy 52 kalibrów, w odmianach holowanych i samobieżnych - na podwoziach kołowych i gąsienicowych, oraz mniejszą liczbę krótkolufowych, lekkich haubic, przeznaczonych do działań w terenach górskich. Ich uzupełnieniem mają być polowe wyrzutnie rakietowe.
Zamierzenia te mogą nie zostać jednak zrealizowane w terminie, wszystkie przetargi są znacznie opóźnione.
Obecnie realizowane dotyczą zakupu 158 haubic holowanych, w którym konkurują ze sobą szwedzka FH77 (promowana przez BAE Systems) i singapurska FH-2000 (zobacz: FH-2000 wraca do gry) oraz 145 lekkich haubic górskich (wszystko wskazuje, że bez przetargu zostanie wybrana brytyjsko-amerykańska M777; zobacz: C-17 i M777 na otarcie łez). W zawieszeniu znalazły się natomiast przetargi na haubice samobieżne, na podwoziu gąsienicowym (100 egz.) i kołowym (180 egz.).
To ostatnie postępowanie trwało od 2008. Z kilku zgłoszonych konstrukcji do finału przeszły koreańska haubica Samsunga, niemiecka RWG-52 Rheinmetalla oraz słowacka Zuzana 2. Pierwsza z nich, jako nie spełniająca wymagań użytkownika, została odrzucona w 2009. Pozostałe... również nie znalazły uznania w oczach komisji przetargowej.
Obie są bowiem jedynie prototypami, stworzonymi na rzecz indyjskiego przetargu. Niemiecka RWG-52 jest połączeniem południowoafrykańskiego podwozia 6x6 i wieży wzorowanej na zastosowanej w PzH 2000 (zobacz: Nosorożec Rheinmetalla). Słowacka Zuzana zaś to hybryda sprawdzonego podwozia Tatry i nowego systemu wieżowego. Rozwiązania te okazały się jednak niedopracowane.
Niezadowolenie indyjskiej komisji przetargowej przekroczyło punkt krytyczny, kiedy w czasie strzelań próbnych została rozsadzona lufa słowackiej haubicy. Zdecydowano wtedy o przerwaniu przetargu.
Powiązane wiadomości
Udostepnij
