Jugosłowiańska jednostka antyterrorystyczna SAJ (Specijalna Antiteroristicka Jedinica) została utworzona pod koniec lat 1970., w epoce największego nasilenia działań partyzantek miejskich w Europie. Na początku lat 1990., kiedy w niepamięć odeszły lata bezpiecznej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii trzymanej silną ręką Tito, narastały zagrożenia, a akty terrorystyczne stawały się coraz częstsze i groźniejsze, czego wynikiem były nowe misje oddziału. To właśnie tym czasie funkcjonariusze SAJ, od początku stawiani jako wzór profesjonalizmu, zyskali ogromne doświadczenie bojowe, a jednostka stała się powszechnie znana.
Terroryzm, w szczególności terroryzm międzynarodowy, zagraża wszystkim państwom świata. W formie znanej obecnie zaistniał pod koniec lat 1960., od tego czasu rozwijał się i stawał coraz groźniejszy, czego dowodem były tak spektakularne akcje, jak zamach na członków izraelskiej ekipy, podczas Igrzysk Olimpijskich w 1972 w Monachium.
Narastające zagrożenie terrorystyczne zaczęło w latach 1970. kłaść się cieniem również na Jugosławii, biorąc swój początek od nacjonalistycznych formacji antykomunistycznych, przeprowadzających coraz groźniejsze akcje. W owych czasach jugosławiańska milicja (Milicija) nie dysponowała żadnymi wyspecjalizowanymi jednostkami zdolnymi stawić czoła tego rodzaju atakom. Wiosną 1972 niewielkiej grupie chorwackich emigrantów (w ramach operacji Feniks) udało się przedrzeć do Jugosławii, z zadaniem zorganizowania partyzantki w rejonie Bugojno. Do ich zwalczania zostały wysłane oddziały milicji oraz Jugosłowiańskiej Armii Ludowej (JNA, Jugoslovenska Narodna Armija).
