DARPA zaprezentowała w praktyce działanie nowego systemu umożliwiającego precyzyjną koordynację bezpośredniego wsparcia lotniczego.
Bezpośrednie wsparcie lotnicze jest jednym z najtrudniejszych i najniebezpieczniejszych zadań, ponieważ wymaga precyzyjnej koordynacji działań jednostek wojsk lądowych i lotnictwa. Realizowany przez DARPA program Persistent Close Air Support (PCAS, ciągłe bezpośrednie wsparcie lotnicze) ma na celu opracowanie technologii zapewniających świadomość sytuacyjną i przesyłanie danych posiadanego uzbrojenia w czasie rzeczywistym, niezależnie od rodzaju przenoszącego je statku powietrznego. Zadaniem PCAS jest też zapewnienie bardziej precyzyjnej i łatwiejszej koordynacji bezpośredniego wsparcia lotniczego i innych działań w warunkach stresu. Kolejnym wyzwaniem, szczególnie ważnym w trakcie działań w środowisku miejskim, jest zminimalizowanie możliwości ostrzału przez jednostki sojusznicze i strat pobocznych dzięki użyciu uzbrojenia o mniejszym wagomiarze podczas zwalczania celów małogabarytowych, ruchomych i wielu celów jednocześnie.
PCAS składa się z 2 elementów. Pierwszym jest PCAS-Air, które obejmuje układy zarządzania uzbrojeniem, czujniki wywiadowcze i rozpoznawcze oraz urządzenia łączności, zabudowane w statku powietrznym i sprzęgnięte z tabletem pilota. Drugi to PCAS-Ground, czyli tablet z systemem operacyjnym Android, z oprogramowaniem zapewniającym świadomość sytuacyjną i mapami terenu.
Inauguracyjny pokaz możliwości PCAS miał miejsce 27 marca, podczas ćwiczeń Talon Reach. Brali w nich udział oficerowie i żołnierze ze składu Marine Aviation Weapons and Tactics Squadron One i Marine Infantry Officer Course (IOC). W trakcie ćwiczebnej misji ratownictwa bojowego nawigator naprowadzania lotnictwa (JTAC), wyposażony w tablet PCAS-Ground, zidentyfikował cel, położony obok samochodu i przekazał jego koordynaty załodze przemiennopłata MV-22 Osprey przy użyciu łącza informacyjnego.
MV-22 odpalił pocisk powietrze-powierzchnia Griffin (Osprey odpala rakiety, 2014-12-09), pozbawiony głowicy bojowej, z odległości ok. 9 km. Pocisk trafił wyznaczone miejsce, wskazane przez JTAC-a. Gdyby Griffin był wyposażony w głowicę – samochód zostałby zniszczony. Cała operacja trwała nieco ponad 4 minuty. Dotychczas zadanie takie, wykonywane z użyciem łączności radiowej i klasycznych map drukowanych, zajmowało ponad 30 minut.
Podczas Talon Reach sprawdzono też działanie tabletów PCAS-Ground przeznaczonych dla żołnierzy US Marine Corps, o nazwie Kinetic Integrated Low-cost SoftWare Integrated Tactical Combat Handheld (KILSWITCH). W czasie symulacji nocnej potyczki marines miał do dyspozycji tablety KILSWITCH, ale żołnierze nie znali położenia oddziałów sojuszniczych, ani przeciwnika. Przybyły na miejsce starcia inny oddział USMC, także wyposażony w KILSWITCH, miał też bezzałogowiec, który natychmiast użyto do rozpoznania i jako przekaźnik danych. Dzięki niemu już po kilku sekundach wszyscy marines otrzymali informacje dotyczące rozmieszczenia sojuszników, co pozwoliło obydwu oddziałom skoordynowanie działań i pokonanie przeciwnika.