Szwajcarski Federalny Departament Obrony, Ochrony Ludności i Sportu (DDPS) opublikował 23 marca dokument określający podstawowe wymagania dotyczące nowego wielozadaniowego samolotu bojowego (Neues Kampfflugzeug, NKF) i naziemnego systemu obrony powietrznej (Bodengestützte-Luft-Verteidigung, Bodluv). W dokumencie wymieniono potencjalnych dostawców w/w sprzętu i określono wymagania offsetowe.
Jak wiadomo, Szwajcaria w sierpniu 2012 wybrała jako nowy wielozadaniowy samolot bojowy szwedzkiego Gripenai E. Jednak w referendum, w maju 2014 szwajcarzy zagłosowali przeciwko temu zakupowi. W związku z coraz gorszą sytuacją sprzętową Schweizer Luftwaffe (wojsk lotniczych Szwajcarii) na początku 2017 Rada Federalna zdecydowała się na zakup 30 nowych wielozadaniowych samolotów bojowych, przedłużeniu trwałości użytkowej Hornetów do 2030 i znaczące zwiększenie zdolności OP. W przeciwieństwie do poprzedniego przetargu, publiczne referendum w sprawie zakupu nowych samolotów i zestawów OP odbędzie się przed wyborem sprzętu, najprawdopodobniej wiosną 2020, po rozmowach parlamentarnych zaplanowanych na przyszły rok. W tej sytuacji wybór mógłby zostać dokonany pod koniec 2020, co pozwoliłoby na zgłoszenie wstępnej zdolności bojowej sprzętu w 2025.
W ramach projektu NKF pod uwagę branych jest 5 samolotów: Eurofighter, F/A-18E/F Super Hornet, F-35, Gripen i Rafale. Zgodnie ze specyfikacjami głównym zadaniem NKF ma być obrona przestrzeni powietrznej kraju oraz szkolenie (w czasie pokoju), z możliwością wykonywania misji uderzeniowych i rozpoznawczych (w przypadku zbrojnego ataku). NKF musi być zdolny do współdziałania z samolotami bojowymi eksploatowanymi przez sąsiednie państwa i kraje uczestniczące w inicjatywie Partnerstwo dla Pokoju, w szczególności pod względem łączności (głosowa łączność kodowana), identyfikacji, wymiany informacji taktycznych (z użyciem łączna informacyjnego) i nawigacji precyzyjnej (z użyciem GPS lub Galileo).
Szwajcaria poszukuje samolotu dostępnego od razu, bez konieczności helwetyzacji, z ewentualnymi minimalnymi korektami, które mogą być konieczne do zintegrowania go ze szwajcarską siecią dowodzenia i kierowania. Montaż końcowy samolotu w Szwajcarii nie jest wymogiem, ale nie jest wykluczony.
W dokumencie nie określono dokładnie liczebności floty NFK. Podano tylko, że 4 samoloty muszą być zdolne do patrolowania przestrzeni powietrznej w czasie niepokoju przez co najmniej 4 tygodnie, a sieć logistyczna musi być w stanie umożliwić operowanie samolotów przez 6 miesięcy bez dostaw części zamiennych spoza Szwajcarii. Za obsługę techniczną, naprawy i przeglądy remontowe odpowiadać ma rodzime przedsiębiorstwo RUAG. Kolejnym wymaganiem jest, aby przynajmniej część oceny NFK była przeprowadzana w kraju przez pilotów Schweizer Luftwaffe. Ocena będzie uwzględniać koszty dotyczące zakupu i eksploatacji sprzętu przez 30 lat (Krótsze szkolenie szwajcarskich pilotów, 2017-08-10).
Specyfikacje podane dla Bodluv wymagają, aby nowy system OP pokrywał obszar co najmniej 15 tys. km2 (samodzielnie lub we współpracy z NFK), miał zasięg co najmniej 50 km i był zdolny do zwalczania celów na wysokości co najmniej 12 000 m. Zdolność do zwalczania pocisków balistycznych nie jest wymagana. Stacje radiolokacyjne zestawów mają być wpięte w krajową sieć rozpoznania. Szwajcarzy chcą zaprosić do przetargu trzy przedsiębiorstwa: Eurosam (oferujące SAMP/T), Rafaela (David's Sling) i Raytheona (Patriot).
Wymagana wartość offset w obydwu przetargach wynosi co najmniej 100%, podzielone między offset bezpośredni związane z zakupem (20%), offset pośredni dla sektora obronnego / bezpieczeństwa (40%), i offset dla innych branż (40%). Co więcej, offset musi być ulokowany w 65% w regionach niemieckojęzycznych, 30% we francuskojęzycznych i w 5% dla włoskojęzycznych (Modernizacja szwajcarskich Skyguardów, 2016-05-19).