Minister obrony Serbii Aleksandar Vulin i szef sztabu generalnego serbskiej armii generał Milan Mojsilović odwiedzili 23 września poligon Pasuljanske livade, gdzie Ratno Vazduhoplovstvo i Protivvazduhoplovna Odbrana (RV i PVO, wojska lotnicze i obrony powietrznej) przygotowywały się do październikowych ćwiczeń Sadejstvo-2020 (Współpraca-2020).
W ramach przygotowań przeprowadzono strzelania do celów naziemnych niekierowanymi pociskami rakietowymi S-8, przenoszonymi przez myśliwce MiG-29 i S-5, przenoszonymi przez samoloty szkolno-bojowe SOKO G-4 Super Galeb. Natomiast lekkie samoloty uderzeniowe SOKO J-22 Orao zrzucały bomby FAB 250.
Według informacji portalu Tango Six, załogi tych ostatnich dokonały także odpaleń kierowanych pocisków rakietowych powietrze-powierzchnia AGM-65B Maverick. Resort obrony nie potwierdził tych doniesień.
Decyzję o zakupie AGM-65B dla wojsk lotniczych i OP Jugosławii podjęta w lutym 1981 i w tym samym roku podpisano kontrakt na 215 pocisków i 37 belek uzbrojeniowych LAU-117/A, urządzenia naziemne, kontrolno-pomiarowe i części zamienne. Wraz z Maverickami pozyskano 15 zestawów wyposażenia dla 15 samolotów Orao. Dodatkowa instalacja elektryczna do ewentualnej integracji pocisków miała zostać zainstalowana w kolejnych 33 samolotach. Cena jednego AGM-65B wyniosła 58 309 USD. Pociski zostały dostarczone do Jugosławii we wrześniu 1983.
Pierwszym samolotem, który w sierpniu 1982 został przystosowany do przenoszenia Mavericków, był eksperymentalny IJ-22 (nr 25701). Pierwsze testy samolotu z pociskiem szkolnym TGM-65 przeprowadzono od października 1982 do stycznia 1983, a pierwsze odpalenie AGM-65B zrealizowano dopiero w kwietniu 1985.
Łącznie rozchodowano 70 AGM-65B. 8 pocisków odpalili piloci byłych jugosłowiańskich wojsk lotniczych i OP w okresie pokoju w l. 1985-1991, 64 pociski rozchodowano podczas wojny domowej w l. 1991-1992, a 6 pozostałych – podczas ćwiczeń lotnictwa serbskiego w l. 1992-1995. Według niepotwierdzonych informacji serbskie RV i PVO nadal mają na stanie ponad 130 AGM-65B, chociaż ich możliwości bojowe są wątpliwe, a liczba Orao, które są w stanie je przenosić – niewielka (Orao z muzeum do służby , 2019-12-06).
Na podstawie informacji Igora Bożinovskiego