Bhāratīyan Thalasēnā (indyjskie wojska lądowe) rozmieściły 155-mm samobieżne haubice K9 Vajra-T (Piorun) w spornym rejonie Ladakhu, wzdłuż Linii Faktycznej Kontroli. Szef sztabu Bhāratīyan Thalasēnā Manoj Mukund Naravane zapewnił, że systemy artyleryjskie tego typu są przystosowane do walki na terenach wysokogórskich, a próby miały wypaść bardzo obiecująco. Generał zasugerował, że do wschodniego Ladakhu ściągnięto haubice w sile pułku, co wydaje się nieco przesadzone. Z opublikowanych materiałów filmowy nie sposób wyciągnąć takich wniosków.
Nowe Delhi zaznacza, że sprowadzanie wojska w ten region to wynik znacznej militaryzacji Ladakhu przez Chińczyków, którzy nad granicą zgromadzili m. in. czołgi typu 15. Obecnie szacuje się, że w pobliżu granicy w tym regionie jest od 50 do 60 tys. hinduskich żołnierzy. K9 Vajra-T mają zapewnić im wsparcie artyleryjskie. Systemy te mają za sobą próby w trudnym środowisku operacyjnym (duża amplituda temperatur), w którym przyjdzie im działać. Według indyjskich danych dobrze zachowują się w klimacie o dużym zapyleniu. Sprzęt, który początkowo zaprojektowano do walki w Pendżabie i Radżastanie musiał przejść pomniejsze zmiany, aby dostosować go do walki na dużych wysokościach
K9 Vajra-T o długości lufy 52 kalibrów jest zdolna do prowadzenia ognia na dystansie 50 km. Może wystrzelić 3 pociski w ciągu 15 s, zaś długotrwała szybkostrzelność to 6-8 strz./min. Wyniki testów, a teraz również służba bojowa w ważnym obszarze prawdopodobnie będą mieć duży wpływ na kolejne zamówienia. Nowe Delhi potrzebuje jeszcze 40 szt. K9, aby spełnić założenia operacyjne (Indyjskie K9 w komplecie, 2021-02-22).
Rozmieszczenie sprzętu tego typu w Ladakhu to zapewnienie wzrostu potencjału stacjonujących tam wojsk, które dotąd jedynie wskazywały na mankamenty i konieczność pozyskania nowego sprzętu albo modernizacji posiadanego. W połowie sierpnia podjęto decyzję o modernizacji 811 bwp BMP-2 Sarath, w tym pojazdów dowodzenia BMP-2K. Głównym problemem stała się ich zdolność do walki w nocy. Po zmierzchu świadomość sytuacyjna załóg była mocno ograniczona, a określenie pozycji przeciwnika w wielu przypadkach – niemożliwe.
Problemy z użyciem w Ladakhu relatywnie ciężkich czołgów podstawowych T-90 Bhishma i T-72 Ajeya stały się przyczyną szybszej decyzji o zakupie 350 czołgów lekkich. Indyjskie wojska pancerne w swoim kształcie wynikającym z nastawienia na konflikt z Pakistanem nie wytrzymują próby czasu i zmiany głównego wroga, z którym przyjdzie się mierzyć w obszarach górzystych, a nie na wielkich równinach.