Airbus i Xenesis podpisały umowę dotyczącą wykorzystania modułu badawczego (slotu) na platformie Bartolomeo, znajdującej się na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (MSK) w celu testowania optycznego terminala łączności Xen-Hub.
Xen-Hub, o prędkości transmisji większej niż 10 Gb/s, powstał dzięki transferowi technologii z NASA Jet Propulsion Laboratory i ma na celu zwiększenie przepustowości łączności satelitarnej. Zbudowana przez Airbusa platforma Bartolomeo pozwala gościć na MSK zewnętrzne urządzenia, zapewniając nowe możliwości prowadzenia prac naukowych i badawczych. Platforma, wyniesiona na orbitę wokółziemską z Kennedy Space Center na Florydzie, została zainstalowana w europejskim module MSK, Columbus, 1 kwietnia br. Bartolomeo jest obsługiwany we współpracy z ESA, NASA i CASIS (Bartolomeo na MSK, 2020-01-23).
Xenesis będzie jednym z pierwszych amerykańskich użytkowników Bartolomeo. Projekt posłuży wykazaniu opłacalności wykorzystania jej terminala łączności przez wielu klientów jednocześnie. Airbus i ISS National Lab zapraszają kolejne podmioty do prowadzenia badań i testów na platformie Bartolomeo – powiedziała Debra Facktor, szefowa Airbus U.S. Space Systems.
Niska orbita MSK zapewnia stabilną lokalizację dla testów ultraszybkich urządzeń łączności, cechujących się bardzo niskim opóźnieniem transmisji. Bartolomeo zajmuje optymalną pozycję na MSK, z bezpośrednim widokiem na Ziemię z wysokości około 400 km, co pozwala Xen-Hub na zmaksymalizowanie użytecznego czasu i zwiększenie przepustowości danych.
Zainteresowane podmioty mogą wysłać na MSK ładunek przy okazji każdej misji zaopatrującej załogę stacji, czyli co 3 miesiące. Przestrzeń ładunkowa statku logistycznego pozwala przewieźć urządzenia o masie od 5 do 450 kg. Airbus gwarantuje dostęp do łącza optycznego pozwalającego przesłać na Ziemię od 1 do 2 Tb danych dziennie. Ładunki mogą być przygotowane do wyniesienia w kosmos i uruchomienia na orbicie w ciągu około 12 miesięcy. Ich rozmiary, interfejsy, przygotowanie przed uruchomieniem i proces integracji są w dużej mierze znormalizowane. Skraca to czas i znacznie obniża koszty w porównaniu z kosztami tradycyjnych misji badawczych na orbicie wokółziemskiej.