Bośnia i Hercegowina wyremontuje dodatkową partię silników turboodrzutowych Rolls-Royce Viper serii 600 napędzających używane przez serbską Ratno Vazduhoplovstvo i Protivvazduhoplovna Odbrana (RV i PVO, wojska lotnicze i obrony powietrznej) samoloty bojowe Soko G-4 Super Galeb i Soko J-22 Orao.
Umowa w tej kwestii, wartości 3,7 mln euro, została podpisana 18 lutego w Belgradzie przez Dyrekcję Logistyki (J-4) Sztabu Generalnego Serbskich Sił Zbrojnych, serbską państwową agencję Yugoimport-SDPR i zajmującą się produkcją, naprawami i remontami silników spółkę akcyjną Orаo z Bijeljina, miasta w Republice Serbskiej, jednego z dwóch konstytucyjnych i prawnych podmiotów Bośni i Hercegowiny.
Transakcja jest kontynuacją podobnego porozumienia z grudnia 2018, w ramach którego Orao otrzymała 2,36 mln euro na remont silników Viper. Liczba silników objętych w/w umowami pozostaje niejawna.
Informacja, że Serbia będzie starać się o zwiększenie liczby sprawnych silników Viper, pojawiła się zaledwie dzień po tym, jak serbski dziennik Politika opublikował wywiad z zastępcą ministra obrony Nenadem Miloradoviciem, który ujawnił nowe szczegóły dotyczące trwającej modernizacji samolotów J-22.
Projekt, realizowany przez Yugoimport SDPR i Vojnotehnički Institut (VTI, Wojskowy Instytut Techniczny) zaowocował już przedłużeniem trwałości użytkowej Orao do 38 lat, z opcją przedłużenia go do 48 lat, dzięki czemu najmłodsze Orao mogą być eksploatowane do 2039.
Miloradović wyjaśnił, że kilka Orao bierze obecnie udział w próbach badawczo-rozwojowych, które powinny zakończyć się do połowy tego roku, dodając, że następna modernizacja miałaby zostać zrealizowana w l. 2023-2024 i objąć samoloty dwumiejscowe wyposażone w silnik z dopalaczem, a także wyprodukowane samoloty jednomiejscowe. w późnych latach 1980. i wczesnych1990. Dzięki temu RV i PVO miałyby na stanie eskadra złożoną z 12 zmodernizowanych samolotów, które pozostałyby w służbie przez następną dekadę.
Dwuetapowa modernizacja (nieoficjalnie nazywana Orao 2.0) miała początkowo na celu całkowitą wymianę wyposażenia i oprogramowania we współpracy z zagranicznym podmiotem, ale zdaniem Miloradovića podjęto decyzję o jej odroczeniu ze względu na brak czasu i środków finansowych.
W pierwszym etapie modernizacja będzie się teraz koncentrować na zabudowaniu opracowanej lokalnie (z niektórymi komponentami importowanymi) awioniki i wyposażenia misji, w tym kamery termowizyjnej trzeciej generacji i dalmierza laserowego, w przeprojektowanej nosowej części kadłuba, której zdjęcie zostało pokazane w wywiadzie Politiki. Samolot otrzymałby również nowy komputer balistyczny, najnowocześniejszy bezwładnościowy system nawigacyjno-celowniczy, jak podkreślił Miloradović używany obecnie przez europejskie myśliwce czwartej generacji, nowe uzbrojenie, cyfrową szynę danych oraz interfejs dla używanych i nowo zabudowanych czujników. Wyświetlacz przezierny ma polepszyć zdolności Orao do wykonywania zadań w niesprzyjających warunkach pogodowych i w nocy, jednocześnie zwiększając skuteczność użycia eksploatowanego już i nowego uzbrojenia, w tym kierowanym pociskiem rakietowym powietrze-ziemia VRVZ-200 (Nowe pociski dla Orao, 2020-12-14).
Drugi etap modernizacji zakłada zabudowanie układów ostrzegających o opromieniowaniu wiązką radiolokacyjną i laserową i ostrzegających o zbliżających się pociskach, aktywnych i pasywnych układów samoobrony (w tym flar nowej generacji), nowych radiostacji i nowego układu identyfikacji swój-obcy (IFF).
Na podstawie informacji Igora Bożinovskiego