Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie wzbogaciło swoje zbiory o prototyp szybowca PW-5 Smyk (K-01, zn. rej. SP-8005). Oficjalne przekazanie odbyło się 20 lutego 2025 w siedzibie Muzeum, a darczyńcą jest Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Nowo pozyskany szybowiec zostanie zaprezentowany na powstającej obecnie wystawie stałej Z wiatrem i pod wiatr. Lotnictwo cywilne, która znajdzie się w nowym hangarze Muzeum na terenie historycznego lotniska Rakowice-Czyżyny – kolebki polskiego lotnictwa.
PW-5 Smyk to jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany i zbudowany w Zespole Naukowo-Badawczym Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Wydziału MEiL PW. Prace konstrukcyjne prowadził zespół pod kierunkiem dr. inż. Romana Świtkiewicza, a pierwszy oblot prototypu miał miejsce 5 września 1992 (Nie żyje dr inż. Roman Świtkiewicz, 2024-11-24, Spotkanie przy szybowcach PW-5 , 2024-10-16, 30 lat szybowca PW-5 Smyk).
Polska konstrukcja odniosła międzynarodowy sukces, a egzemplarz szybowca znajdujący się obecnie w muzeum w 1992 zwyciężył w prestiżowym międzynarodowym konkursie na lotnisku w Oerlinghausen w Niemczech.
Po zakończeniu prób naziemnych i w locie, Urząd Lotnictwa Cywilnego wydał Świadectwo Typu, co pozwoliło na uruchomienie produkcji seryjnej PW-5 w WSK Świdnik. Na wszystkich sześciu kontynentach lata dziś ponad 300 egzemplarzy tej wyjątkowej maszyny. 27 września 1994 Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI) uznała PW-5 Smyk za szybowiec klasy światowej do rozgrywania zawodów olimpijskich.
Szybownictwo ma swoją historię olimpijską. Było sportem pokazowym na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 i zostało formalnie przyjęte do programu Igrzysk w 1940. Jednak z powodu wybuchu II wojny światowej, Igrzyska te nie odbyły się, a szybownictwo nie powróciło już do programu olimpijskiego.
Współcześnie szybownictwo dzieli się na kilka klas, z których każda ma określone parametry techniczne: otwarta (bez ograniczeń co do rozpiętości skrzydeł czy masy startowej; dopuszcza się zarówno szybowce jednomiejscowe, jak i dwumiejscowe), standard (rozpiętość skrzydeł do 15 m, brak mechanizacji płata, dopuszczalny balast wodny, masa startowa ograniczona do 525 kg), 15-metrowa (rozpiętość skrzydeł do 15 m, dowolna mechanizacja płata, dopuszczalny balast wodny, masa startowa do 525 kg), 18-metrowa (rozpiętość skrzydeł do 18 m, dowolna mechanizacja płata, dopuszczalny balast wodny, masa startowa do 600 kg) i klub (obejmuje starsze konstrukcje szybowców o rozpiętości skrzydeł do 15 m, bez balastu wodnego; stosuje się współczynniki wyrównawcze dla różnych modeli)
Klasa światowa została stworzona z myślą o ujednoliceniu sprzętu w zawodach szybowcowych, aby promować umiejętności pilotów, a nie przewagę technologiczną sprzętu. W tej klasie używany jest wyłącznie jeden typ szybowca – PW-5 Smyk. Niedozwolone są jakiekolwiek modyfikacje konstrukcji, co zapewnia równość warunków rywalizacji.
