Przedsiębiorstwo BAE Systems niedawno otrzymało kontrakt o wartości 214 mln USD (798 mln PLN) na produkcję dodatkowych zestawów samobieżnych armatohaubic M109A7 Paladin i towarzyszących im na polu walki gąsienicowych wozów amunicyjnych M992A3 dla amerykańskich wojsk lądowych. Informację tę podano z lekkim opóźnieniem, 29 maja 2025. Nie ujawniono, ile pojazdów obu typów zostanie zakupionych w ramach najnowszej umowy.
Dotychczas US Armydokonała przebudowy ok. 300 z 670 dostępnych M109A6 Paladindo standardu M109A7. US Army planuje łącznie podnieść wartość bojową 689 sztuk starszych systemów artyleryjskich (w magazynie znajduje się ich ok. 850). Zamówienia armatohaubic tego typu mają na celu poprawę zdolności artyleryjskich Pancernych Brygadowych Zespołów Bojowych (Armored Brigade Combat Team, ABCT).
Przedsiębiorstwo BAE Systems oświadczyło, że prace w ramach najnowszego kontraktu będą realizowane do końca 2028 w zakładach w Aiken w Karolinie Południowej, Anniston w Alabamie, Elgin w Oklahomie i York w Pensylwanii. Oprócz modernizacji starszych systemów do wersji M109A7 Paladin, amerykańskie wojska lądowe dążą do wzmocnienia artylerii lufowej innymi sposobami.
W marcu 2024 Amerykanie porzucili (przynajmniej czasowo) prace nad prototypem systemu artyleryjskiego Extended Range Cannon Artillery (ERCA), którego celem miało być m.in. opracowanie działa o większej donośności. Tym samym opracowywana w jego ramach ahs XM1299 nie wejdzie do produkcji i służby. Standardowa jej donośność miała wynosić około 70 km, a dzięki wykorzystaniuamunicji z gazogeneratorem – ponad 100 km.
US Army nadal potrzebuje artylerii lufowej o większej donośności, ale obecnie ma być to produkt z półki, gotowy niemal do natychmiastowego wykorzystania. W grze pozostaje m.in. szwedzka FH77BW L52 Archer na podwoziu kołowym Volvo A30D albo RMMV HX2 8×8, południowokoreańska K9A2, izralska ATMOS 2000 i europejska Piranha Advanced Artillery Carrier (AAC, (Kolejna partia M109A7 zamówiona, 2024-08-05)).