Altair


Autoryzacja


Resetuj hasło

Ostatni M27 IAR w marcu

Przemysł zbrojeniowy, Strategia i polityka, 16 lutego 2013

W marcu mają zakończyć się dostawy 6,5 tys. karabinków maszynowych M27 IAR dla USMC. Amerykański Korpus Piechoty Morskiej przyjął broń do uzbrojenia w lipcu 2011.

Pod koniec marca 2013 do składów amerykańskiego Korpusu Piechoty Morskiej ma trafić ostatni z 6,5 tys. zamówionych 5,56-mm karabinków maszynowych M27 IAR (takie oznaczenie nosi nieznacznie zmodyfikowany, niemiecki H&K HK416D165RS z obustronnym przełącznikiem ognia i rękojeścią napinania) / Zdjęcie: USMC

W 2005 USMC podjęło decyzję o rozpisaniu przetargu na nową broń wsparcia kal. 5,56 mm zasilaną z magazynków, określaną akronimem IAR (Infantry Automatic Rifle). Miała zastąpić w oddziałach piechoty morskiej karabinki maszynowe M249 (amerykańska odmiana belgijskiego FN Minimi), zasilane z taśmy nabojowej.

Do rywalizacji przystąpił m.in. Colt Defense z modelami IAR6940 i IAR6940H, FN Herstal z IAR/HAMR, GDATP z IAR (pod tą nazwą krył się singapurski Ultimax 100 Mk 5), H&K z HK416D165RS i LWRC z M6A4. 22 grudnia 2008 trzem producentom: Colt Defense, FN Herstal i Heckler & Koch przyznano kontrakty na dostawy po 10 karabinków do testów (Colt dostarczał dwie, zbliżone do siebie konstrukcje). Testy niezawodności przeprowadzono w kwietniu i maju 2009, wystrzeliwując w ciągu 3 tygodni z każdego z dostarczonych karabinków po 20 tys. nabojów.

Na początku lat 1980. USMC zastąpił karabinki automatyczne M16A1 zmodernizowanymi modelami M16A2. Jedną z wprowadzonych zmian było wyeliminowanie możliwości prowadzenia ognia ciągłego i zastąpienie go serią 3-strzałową. Niestety, nie sprawdziło się to w walce, stąd też od końca lat 1990. piechota morska dążyła do przyjęcia lekkiej broni indywidualnej zdolnej strzelać ogniem ciągłym. Wszystkie te postulaty spełnia M27 IAR, który jest jednak zbyt drogi, aby zastąpić nim wszystkie M16A2/A4 / Zdjęcie: USMC

Pod koniec października 2009 dowództwo USMC poinformowało o wybraniu niemieckiego HK416D165RS. Choć Korpus Piechoty Morskiej uznał tę konstrukcję za broń wsparcia, to jest to nieznacznie zmodyfikowany karabinek automatyczny z 419-mm lufą i zaczepem do bagnetu, niewiele różniący się od dostarczanego do Norwegii modelu HK416N. Broń jest kompletowana z celownikiem optycznym SU-258/PVQ SDO (Squad Day Optic). Jest to wojskowa desygnata lunety Trijicon ACOG (TA11SDO-CP) 3,5x35 z zamocowanym na korpusie miniaturowym celownikiem kolimatorowym Trijicon RMR (Celowniki do broni wsparcia USMC, 2011-04-24).

W 2010 rozpoczęto ostatni etap prób wojskowych HK416D165RS. W czerwcu 2010 testowanej konstrukcji nadano desygnatę M27 IAR (od 2. batalionu 7. pułku USMC, w którym po raz pierwszy w maju 2001 sprawdzano koncepcję zastąpienia broni wsparcia zasilanej z taśmy lżejszą konstrukcją z amunicją w magazynku). Było to powiązane z czasowym, próbnym przyjęciem broni na stan. Warto dodać, że cena nowej konstrukcji była 2-3 razy mniejsza od M249 SAW, który zastępowała.

M27 to karabinek automatyczny z 419-mm lufą z zaczepem do bagnetu, dostarczany z celownikiem optycznym SU-258/PVQ SDO 3,5x35, dwójnogiem Harris z montażem LaRue, chwytem przednim, pasem nośnym BFG Vickers CAS, osłonami szyn AIM Manta, zapasowymi, mechanicznymi przyrządami celowniczymi KAC BIS, instrukcją, odrzutnikiem do amunicji ślepej, bagnetem Ontario Knife USMC i zestawem do czyszczenia Otis / Zdjęcie: USMC

Zamówiono pierwsze 458 karabinków, które trafiły do 5 batalionów marines: po 84 do czterech piechoty MEF/MFR i 72 do zmechanizowanego, rozpoznawczego LAR, skierowanych pod koniec 2010 do Afganistanu. Pierwotnie zakładano, że nowa broń będzie zasilana z magazynków o dużej pojemności – od 50 do nawet 100 nabojów (Czterorzędowe magazynki SureFire, 2010-12-05), ale ostatecznie pod koniec 2010 zrezygnowano z tego wymagania. Jednostka ognia do M27 to 660 nabojów, co oznacza, że żołnierz używający tej konstrukcji dostaje aż 22 stalowe 30-nabojowe magazynki (warto zauważyć, że ukształtowanie gniazda magazynka w M27 nie pozwala na stosowanie w tej broni popularnych magazynków Magpul PMAG30 z tworzywa sztucznego, zabronionych pod koniec 2012 w USMC).

W lipcu 2011 nową broń wsparcia przyjęto do uzbrojenia (Marines zastąpią M249, 2011-07-04). 15 września 2011 zawarto z H&K 5-letni kontrakt typu IDIQ na dostawy do 6,5 tys. karabinków maszynowych o wartości do 23,6 mln USD. Wówczas rozważano także zastąpienie w linii nie tylko M249 SAW, ale wprowadzenie M27 jako podstawowego uzbrojenia indywidualnego w miejscu M16A4. Ostatecznie zdecydowano się na pozostawieniu w służbie tego ostatniego karabinka, po wprowadzeniu do niego modyfikacji, obejmujących m.in. kolbę o regulowanej długości (Nowa kolba dla USMC, 2009-04-01).

M27 IAR okazał się tak celną i niezawodną konstrukcją, że dowództwo USMC podjęło decyzję o zastąpieniu nim dotychczas używanych 5,56-mm karabinków wyborowych Mk 12 Mod 0/1 SPR. Oznacza to, że wykorzystano w pełni górny pułap 5-letniego kontraktu IDIQ, podpisanego z H&K we wrześniu 2011 / Zdjęcie: USMC

Początkowo zakładano zakupy 4500 do 6500 nowych M27 IAR (choć w 2010 pojawiły się też plany pozyskania ich aż 7411), w końcu zdecydowano się na 4476 dla całego USMC za 13 mln USD (Marines zastąpią M249, 2011-07-04). Jeden M27 miał znaleźć się w każdej czteroosobowej sekcji marines, co oznacza 3 na poziomie drużyny, 28 w kompanii i 84 w batalionie. Na początku 2012 konstrukcja została uznana za w pełni wprowadzoną do służby.

Zamówienie na M27 rozszerzono do około 6500 w połowie 2012, kiedy uznano, że broń ta może być wykorzystywana nie tylko do wsparcia, ale także jako... uzbrojenie precyzyjne. Marines uznali, że niemiecki karabinek automatyczny zastąpi też wyborowe Mk 12 Mod 0/1 SPR z 457-mm lufami. We wrześniu 2012 piechota morska miała już 3268 M27 IAR, na początku 2013 liczba ta wzrosła do 5800. Ostatnie 800 karabinków maszynowych ma dotrzeć z fabryki Oberndorfie do magazynów USMC pod koniec marca 2013.


Powiązane wiadomości


Drukuj Góra
www.altair.com.pl

© Wszelkie prawa zastrzeżone, 2007-2024 Altair Agencja Lotnicza Sp. z o. o.