Przygotowywany przez Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie VIII Małopolski Piknik Lotniczy, który odbędzie się w dniach 25-26 czerwca 2011, to nie tylko dwudniowe podniebne atrakcje dla miłośników lotnictwa, ale ogromna i długotrwała praca organizacyjna.
Tak naprawdę przygotowania do tej imprezy zaczęły się jeszcze podczas poprzedniej edycji. Wtedy już prowadzono rozmowy z przybyłymi pilotami na temat ich występów na kolejnym pikniku i nawiązywano nowe kontakty z ludźmi lotnictwa z całej Polski i z zagranicy. Cały rok trwało też poszukiwanie sponsorów.
Jednak zanim na muzealnym niebie znów zagrają silniki lotnicze, warto zastanowić się, jak udaje się organizować co roku pokazy lotnicze tej klasy na lotnisku, które przez niemal pół wieku było wymazane z lotniczej mapy Polski.
We wrześniu 2003 przypadała 40. rocznica zamknięcia lotniska Kraków-Rakowice i utworzenia w tym miejscu muzeum lotnictwa. Od tego czasu na znajdującym się na terenie placówki fragmencie niegdyś dwukilometrowego pasa startowego nie wylądował żaden samolot. Chcąc godnie uczcić 40-lecie muzeum i choć na chwilę wskrzesić jedno z najstarszych lotnisk Europy, jego dyrektor Krzysztof Radwan postanowił uzyskać zgodę na jednodniowe otwarcie lądowiska. Ze swym śmiałym pomysłem zwrócił się do prezesa Aeroklubu Polskiego Jana Karpińskiego, który obiecał zapewnić samolot i załogę. Po załatwieniu wszelkich wymaganych zezwoleń, m.in. w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego i Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej, udało się otrzymać zgodę na realizację tego przedsięwzięcia.
26 września 2003 na pasie startowym Muzeum Lotnictwa Polskiego wylądowała, pilotowana przez ppłk. pil. Wojciecha Ochockiego, emerytowanego pilota wojskowego, Wilga Aeroklubu Krakowskiego.
Dzięki uprzejmości prezesa AP Jana Karpińskiego nad muzeum pojawiły się też dwa Zliny grupy akrobacyjnej Żelazny, które po krótkim pokazie wylądowały na muzealnym pasie. Po 40 latach lotnisko ożyło.
Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie należy do czołowych tego typu placówek w Europie. Jednak jego eksponaty, na zawsze przykute do ziemi, nie znajdują się w swym naturalnym środowisku - powietrzu. Ideałem byłoby więc połączenie historii lotnictwa, prezentowanej na statycznej wystawie, z lotnictwem żywym. Po udanych pierwszych startach i lądowaniach na muzealnym pasie startowym zrodził się więc pomysł organizacji corocznych pokazów w tym miejscu. Wpisywał się on doskonale w ideę lotniczego parku kulturowego, która została opracowana na Wydziale Architektury Krajobrazu Politechniki Krakowskiej w połowie lat 1990.
