14 grudnia 2012 na terenie 42. Bazy Lotnictwa Szkolnego w Radomiu odbyło się uroczyste pożegnanie ostatnich egzemplarzy samolotów wielozadaniowych An-2 – najdłużej dotychczas eksploatowanych statków powietrznych w Siłach Zbrojnych RP. W ceremonii udział wzięli m.in. dowódca Sił Powietrznych gen. broni pil. Lech Majewski, dowódca 4. Skrzydła Lotnictwa Szkolnego gen. bryg. pil. Tomasz Drewniak i dowódca 42. BLSz płk pil. Adam Ziółkowski. Nieoficjalnie An-2 zyskał sobie przydomek Antek, jednak z taką historią jaką ma ten samolot w polskim lotnictwie wojskowym chyba bardziej wypada o nim mówić pan Antoni.
Żegnaj, bohaterze. Misja zakończona – od tych słów dowódca Sił Powietrznych rozpoczął swoje wystąpienie na radomskim lotnisku. Następnie generał Lech Majewski stwierdził, że samolot An-2 był bardzo lubiany i ceniony przez polskich pilotów oraz że każdy z nich, w tym on sam, rozpoczynał swoje szkolenie lotnicze od tego typu. Dowódca Sił Powietrznych dodał też, że darzy samolot An-2 szacunkiem i ma do niego wyjątkowy sentyment.
Ceremonia pożegnania Antków z lotnictwem wojskowym była także okazją do wyróżnienia trzech oficerów i siedmiu podoficerów z 42. Bazy Lotnictwa Szkolnego i 8. Bazy Lotnictwa Transportowego za wzorowe wykonywanie zadań służbowych na samolotach An-2. W trakcie uroczystości goście mieli możliwość bliskiego spotkania z jednym z radomskich Antków, a także zwiedzenia wystaw tematycznych, stoisk promocyjnych, oraz statycznej wystawy sprzętu lotniczego i pamiątek lotniczych.
An-2 narodził się jako samolot rolniczy, przeznaczony do rozsiewania lub rozpylania środków chemicznych. Projekt ten powstał pod kierownictwem inż. Olega Antonowa. Co ciekawe, z powodu kontrowersji związanych z wyborem zespołu napędowego, zbudowano dwa prototypy. Pierwszy, oznaczony jako SCh-1, napędzany silnikiem ASz-21 o mocy 554,9 kW (760 KM), oblatano 31 sierpnia 1947, na lotnisku Jelcowka w Nowosybirsku, a drugi – z silnikiem ASz-62 rozwijającym moc 736 kW (1000 KM), wkrótce potem. Ostatecznie, po analizie wyników prób w locie zadecydowano, że egzemplarze seryjne zostaną wyposażone w ASz-62.
Łącznie od sierpnia 1951 do sierpnia 1956 do Polski trafiło 17 wyprodukowanych w ZSRR Anów-2, które eksploatowano w jednostkach lotnictwa transportowo-łącznikowego, głównie do przewozu osób. Kilka z nich było samolotami dyspozycyjnymi wyższych dowódców wojskowych (m.in. dowódcy Marynarki Wojennej). Jednym z użytkowników Antków był 36. Specjalny Pułk Lotniczy, który otrzymał pierwszego Ana-2 31 grudnia 1951. Kolejne 4 egzemplarze, zakupione celem uzupełnienia stanu III Eskadry Aerofotogrametrycznej 36. SPL, wylądowały w Warszawie 27 października 1954, a kilka miesięcy później, 24 stycznia 1955 pułk otrzymał jeszcze jednego Antka, który także został przydzielony do III Eskadry.
