Pod koniec grudnia ub.r. indonezyjski Narodowy Komitet Bezpieczeństwa Transportu (NTSC) opublikował raport końcowy dotyczący katastrofy samolotu pasażerskiego Suchoj Superjet 100, która miała miejsce 9 maja 2012. Zawarte w nim ustalenia mogą wydawać się nieco szokujące dla zwykłych obywateli, będących pasażerami, czy tylko obserwatorami statków powietrznych. Natomiast dla osób związanych z lotnictwem zawodowo raport NTSC stanowi kolejny dowód, iż do każdego lotu należy przygotowywać się z należytą starannością, niezależnie od tego, czy jest się nowicjuszem, czy też pilotem doświadczalnym, legitymującym się nalotem liczonym w tysiącach godzin. Błędy popełnione w trakcie odprawy przed lotem mogą okazać się nie do naprawienia w powietrzu…
9 maja 2012 samolot pasażerski Suchoj Superjet 100 (oznaczenie producenta RRJ 95B), noszący znaki rejestracyjne RA-97004, miał wykonać w Indonezji dwa loty pokazowe dla potencjalnych nabywców. Załogę stanowili dwaj Rosjanie: dowódca załogi pilot doświadczalny 1 klasy Aleksandr Jabłoncew, lat 57, mający wylatane 10 347 h, w tym 1348 h na SSJ100 i pierwszy oficer, pilot doświadczalny 2 klasy, 44-letni Aleksandr Koczetkow, legitymujący się nalotem 3318 h, w tym 625 h na tym typie. Dodatkowo do załogi przydzielono nawigatora, 51-letniego Olega Szwiecowa, także Rosjanina, który wylatał 3533 h, w tym 485 na SSJ 100. Jego celem było przejęcie części obowiązków w celu zmniejszenia obciążenia załogi.
Ta sama załoga wykonała wcześniej 37-minutowy lot pokazowy 7 maja, a następnego dnia – przelot z Naypyidaw w Myanmarze do Dżakarty, trwający 4 h 21 min. Według oświadczenia komisji czas wypoczynku załogi w ciągu 48 h poprzedzających katastrofę mieścił się w zakładanych granicach.
Na pokładzie znajdowało się także pięcioro innych Rosjan z koncernu Suchoja, w tym trzech inżynierów zajmujących się próbami w locie, a także dwaj Włosi, Francuz, Amerykanin i 33 Indonezyjczyków, głównie reprezentantów miejscowych towarzystw lotniczych i dziennikarzy.
Od wyprodukowania samolot spędził w powietrzu 843 h 53 min, wykonując 502 cykle startów i lądowań. Zespół napędowy stanowiły dwa silniki Power Jet SaM 146. Pierwszy z nich miał wylatane 482 h i 508 cykli, a drugi 1039 h i 713 cykli. Masa samolotu do startu wynosiła 38 500 kg (maksymalna masa do startu to 48 500 kg), a położenie S.C. – 16,7% SCA (dopuszczalne położenie S.C. wynosi od 12% do 32,5% SCA). Samolot były wyposażony w układ ostrzegający o bliskości ziemi i antykolizyjny (T2CAS), zawierający niezależne urządzenia TAWS i TCAS.
