Wojska Lądowe chcą przeprowadzić w 2013 próby polowe 40-mm granatnika rewolwerowego ZMT RGP-40. Jeżeli zakończą się powodzeniem, to broń ma zostać przyjęta do uzbrojenia.
Armia od zawsze była zainteresowana bronią indywidualną, która zapewniałaby intensywne wsparcie ogniowe przy użyciu amunicji odłamkowej, uzupełnianej przez amunicję specjalną (dymną, oświetlającą, niezabijającą) na dystansie zbliżonym do zasięgu karabinka. Taka konstrukcja powinna mieć jak najniższą masę i jak najmniejsze gabaryty, aby bez problemów mógł ją transportować i z niej strzelać pojedynczy żołnierz, w dodatku noszący również odpowiedni zapas amunicji.
W latach 1980. w warszawskim Instytucie Mechaniki Precyzyjnej próbowano stworzyć granatniki samopowtarzalne Hel/Pallad S (o masie 4,4 kg, zasilane z magazynka rurowego) i automatyczne Pallad M/GA-1000 (o masie 8,7 kg, zasilane z magazynka pudełkowego), jednak ówczesne wojsko nie wykazało zainteresowania. Dopiero po dwóch dekadach okazało się, że armia zaangażowana w misje potrzebuje niewielkiej broni, która może mieć siłę ognia porównywalną z ciężkim granatnikiem maszynowym. Na przykład w celu wydostania się z zasadzki, czy położenia zasłony dymnej.
Dlatego w połowie pierwszej dekady XXI wieku pojawił się w Polsce pomysł stworzenia granatnika rewolwerowego, na wzór używanych i rozpowszechnionych na świecie modeli wytwarzanych przez południowoafrykański Milkor. Warto dodać, że opróżnienie 6-nabojowego bębna granatnika rewolwerowego zajmuje 3-4 s. Po kolejnych 2-4 s ostatni wystrzelony granat z serii trafia w cel znajdujący się w odległości od 100 do 300 m. W teorii, przy pięciometrowym promieniu rażenia 40-mm pocisków, odłamkami może zostać pokryty obszar o długości 60 i szerokości 20 m – blisko 1000 metrów kwadratowych! Takich możliwości nie posiada obecnie żadna inna indywidualna broń strzelecka.
Półautomatyczny granatnik rewolwerowy RGP-40 został zaprojektowany w ramach projektu celowego z 2007. Wielostrzałowa broń indywidualna do naboju 40 mm x 46SR NATO powstała przy współpracy konstruktorów z Wojskowej Akademii Technicznej (WAT) i Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Sprzętu Mechanicznego (OBRSM) w Tarnowie, będącego obecnie częścią Zakładów Mechanicznych Tarnów (ZMT). Model złożono na początku września 2008 (Granatnik rewolwerowy z Tarnowa, 2008-09-08), a pierwszy strzał amunicją balistyczną oddano 21 października 2008.
We wrześniu 2009 powstały dwa prototypy RGP-40. W porównaniu z modelem, miały zmniejszoną masę do 6,5 kg – elementy stalowe zastąpiono aluminiowymi. Poprawiono mechanizmy wewnętrzne, w tym system gazowy, usunięto wszystkie ostre krawędzie. Kolbę zamocowano na osi, przez co strzelec dostosowuje ją do poniesienia granatnika. Dodano numerowanie komór bębna, jak również wprowadzono ogranicznik jego ruchu (Niezwykła broń z Tarnowa, 2012-09-03).
W czerwcu 2010 wykonano partię próbną dwóch granatników RGP-40 wraz z wyposażeniem, opracowano też i zatwierdzono dokumentację do produkcji seryjnej. Wizualnych różnic między bronią z serii prototypowej i próbnej jest niewiele. Zmieniono kształt osłony lufy, nakrętki na osi kolby, dźwigni ręcznego zwalniania bębna, zaokrąglono obsadę lufy i zmniejszono zaczepy do mocowania pasa. Najważniejsze jest wprowadzenie korpusu tylnego i obsady lufy wykonanych ze stopu tytanu. Dzięki temu masa granatnika wynosi 6,1 kg.
RPG-40 to indywidualna broń strzelecka, strzelająca ogniem pojedynczym do celów w odległości od 30 do 400 metrów. Granatnik zasilany jest amunicją 40 mm x 46SR NATO, odmienną od dotychczas używanej 40 mm x 47 w granatnikach wz. 1974 Pallad i wz. 1983 Pallad-D, choć identyczną jak w kupowanych od 2010 podwieszanych GPBO-40 i samodzielnych GSBO-40, produkowanych w Zakładach Metalowych Dezamet (Eurosatory: MSBS-5,56 w Paryżu, 2012-06-11, Nowości Dezametu, 2012-09-06). Przy zastosowaniu amunicji 40 mm x 46SR NATO niskiej prędkości wylotowej około 76-82 m/s – np. rozwijanej w kraju ramach programu SBAO-40 i produkowanej przez Dezamet – zasięg granatnika wynosi do 400 m. Może on jednak ulec zwiększeniu do 750-800 m, jeżeli zastosowane zostaną identyczne wymiarowo granaty kalibru 40 mm o średniej prędkości wylotowej rzędu 125 m/s. Taka amunicja jest rozwijana m.in. przez niemiecki koncern Rheinmetall.
Wojskowe testy mają pokazać, czy granatnik rewolwerowy znajdzie swoje miejsce w uzbrojeniu drużyny zmechanizowanej, jak też określić jego przydatność na polu walki. Jeżeli armia będzie wymagała zwiększenia zasięgu granatnika, to możliwe jest opracowanie 40-mm amunicji o większej prędkości wylotowej lub zakup takiej za granicą. Sam RPG-40 konstrukcyjne dostosowany jest do wystrzeliwania silniejszej amunicji.