Wszystko może wskazywać na to, że następna czwórka rosyjskich wielozadaniowych samolotów bojowych Su-30SM trafi w ręce białoruskich lotników z 61. bazy lotnictwa myśliwskiego w Baranowiczach latem lub jesienią 2020 mimo istotnych napięć w stosunkach na linii Moskwa-Mińsk.
22 maja 2020 prezydent Aleksander Łukaszenka odwiedzając rakietowe zakładu zbrojeniowe w Maczuliszczach, przygotowujące do testów białoruski lądowy system rakietowy o zasięgu 300 km (był on przedmiotem współpracy z Chinami) powiedział, że przed Rosjanami nie trzeba klękać na kolana. Co oznaczać może kontynuację kursu szorstkich relacji z Moskwą na polu militarnym. Ma to oczywisty wpływ na tempo i skalę modernizacji wojsk lotniczych Białorusi, zasilanych nowymi rosyjskimi samolotami Su-30SM i szkolno-bojowymi Jak-130 (12 stacjonuje w 50. bazie lotnictwa szturmowego w Lidzie, 4. ostatnie zostały dostarczone w maju 2019).
W 2017 Mińsk zawarł porozumienie wstępne z Rosją na dostawę 12 wielozadaniowych dwumiejscowych Su-30SM korporacji Irkut. Skonkretyzowano je w 2019 umową, która według nieoficjalnych informacji zamknęła się kwotą o równowartości 500-600 mln USD. Według źródeł zbliżonych do producenta, białoruskie Su-30SM wyceniono na 50 mln USD od sztuki. Gwarantem umowy był rząd rosyjski, który udzielił Białorusi długookresowego kredytu. 2 pierwsze samoloty wylądowały w 61. bazie w Baranowiczach 13 listopada 2019, dwa następne zaś już 20 listopada 2019. W ten sposób doszło do utworzenia pierwszej eskadry białoruskich maszyn bojowych generacji 4++, co miało pozwolić na stopniowe odsyłanie do rezerwy sprzętowej 34 myśliwców MiG-29BM (zmodernizowanych na miejscu) z bazy w Baranowiczach, zgrupowanych w dwie eskadry, których resursy zbliżają się do końca (Białoruski prezent dla Serbii, 2017-01-30, Białoruskie MiG-29 po remoncie, 2015-12-02).
Według białoruskich analityków za 4 Su-30SM do końca 2019 Rosji przelano równowartość 142 mln USD. W lutym 2020 białoruski publicysta Jegor Liebiedok znalazł w sprawozdaniu finansowym przepływów między Mińskiem a Moskwą bliżej nie sprecyzowaną kwotę 285 mln USD, co jego zdaniem jest wpłatą, która ma być warunkiem dostawy następnej czwórki Su-30SM w 2020 i ostatniej czwórki – do 2022, jak głosi kontrakt. Być może twardy ton Łukaszenki w dialogu z Rosją sprawił, że zmieniły się warunki gry i Moskwa zażądała przedpłaty za produkowane już najprawdopodobniej na Syberii samoloty.
Tymczasem rosyjscy analitycy zwracają uwagę, że w sytuacji klinczu z Moskwą pozycja białoruskiego lotnictwa myśliwskiego nie jest łatwa, ponieważ i starzejącym się MiG-29BM z Baranowicz i nowym Su-30SM brakuje nowoczesnego uzbrojenia rakietowego, a zwłaszcza pocisków do zwalczania celów powietrznych. Z Ukrainy dla MiG-29BM dokupiono jakiś czas temu R-27R, ale nie była to znacząca liczba. Czy Mińsk kupi w Rosji pociski R-27ER i R-77 – pokaże przyszłość. Rakietowa współpraca zakładów zbrojeniowych w Maczuliszczach z Chinami i zapewnienia prezydenta Łukaszenki, że jego ludzie dadzą sobie sami radę może sygnalizować kierunek dalekowschodni rozwiązania tego problemu. Pozostaje tylko kwestia integracji chińskich pocisków kierowanych z białoruskimi Su-30SM (Pierwsze Su-30SM dostarczone Białorusi, 2019-11-13).
Warto przy tym pamiętać – o czym otwarcie przypomina Moskwa – że na skutek mizerii finansowej mińskiego resortu obrony przestrzeń powietrzna Białorusi była nieregularnie patrolowana przez dyżurujące w jej ochronie formacje myśliwców rosyjskich (Su-30SM – standardowy myśliwiec ODKB, 2020-05-24).