I wojna światowa ostatecznie ugruntowała pozycję lotnictwa, przede wszystkim jako rodzaju broni. Pod koniec wojny zaczęto jednak podejmować próby działań, mogących mieć również zastosowanie w życiu cywilnym. Najbardziej znanym działaniem tego typu było utworzenie, wiosną 1918, przez austro-węgierskie lotnictwo wojskowe regularnej (od 20 marca) pocztowej linii lotniczej na trasie Wiedeń-Kraków-Lwów-Kijów oraz na trasie Wiedeń-Budapeszt. W wielu krajach sporadycznie realizowano też przewóz osób, używając do tego samolotów wojskowych. Natomiast bardzo mało znanym epizodem cywilnej działalności lotniczej jest utworzenie, wiosną 1919, połączenia lotniczego między Ukraińską Republiką Ludową a Europą Zachodnią.
Proklamowana na terenie Galicji w styczniu 1918 Ukraińska Republika Ludowa (URL) działała początkowo w oparciu o Niemcy i Austro-Węgry, a po ich klęsce w listopadzie 1918 zmuszona została o zwrócenie się o uznanie do państw Ententy. Ponadto pokonane Niemcy (w odróżnieniu od Austro-Węgier, które uległy rozpadowi) starały się utrzymywać nadal polityczne i gospodarcze kontakty z URL.
Jednak kontakty z państwami Ententy jak i Niemcami były bardzo utrudnione. Na zachodzie i północnym zachodzie trwały od początku listopada 1918 walki z oddziałami polskimi, na wschodzie toczyła się wojna domowa między bolszewikami a wojskami białej Rosji, na południu czerwone Węgry Beli Kuna i atakujące je wojska rumuńskie. Praktycznie rzecz biorąc tereny URL były odcięte od Europy, a działalność państwa wymagała wysyłania delegacji rządowych, dyplomatycznych, misji, kurierów, korespondencji itp. Komunikacja lądowa, najeżona wielkimi kłopotami, była bardzo niepewna, niebezpieczna i długotrwała. Pozostawała więc jedyna droga dla łączności z Europą - droga powietrzna.
Zdjęcia: archiwum autora
