Pomyślne lądowanie amerykańskiej sondy Curiosity 6 sierpnia 2012 było już siódmą wizytą ziemskiego bezzałogowego aparatu na powierzchni Czerwonej Planety. Poprzednie udane lądowania – wszystkie amerykańskie – miały miejsce odpowiednio: 20 lipca 1976 – Viking 1, 3 września 1976 – Viking 2, 4 lipca 1997 – Mars Pathfinder, 4 stycznia 2004 – MER-A Spirit, 25 stycznia 2004 – MER-B Opportunity oraz 25 maja 2008 – Phoenix.
Liczba prób osadzenia lądowników na Marsie była podobna. Rozpoczął je Związek Radziecki w 1971, w efekcie na powierzchnię planety opadło co najmniej pięć sond, które nie zdołały przesłać na Ziemię żadnej użytecznej informacji. Pierwszym obiektem ziemskim na Marsie okazał się radziecki lądownik Mars-2 (upadek 27 listopada 1971), bliźniaczy Mars-3 (2 grudnia 1971) był już bliski sukcesu, gdyż sygnały z powierzchni odbierano przez 20 sekund, były jednak całkowicie nieczytelne. Podobna sytuacja miała miejsce w marcu 1974, kiedy zawiodły radzieckie lądowniki Mars-6 (w trakcie opadania w atmosferze planety przesyłał nieczytelne dane) i Mars-7 (minął planetę w odległości 1400 km).
W nowszych czasach Amerykanie utracili sondę Mars Polar Lander (nieudane lądowanie 3 grudnia 1999) zaś Brytyjczycy sondę Beagle-2 (zaginęła 25 grudnia 2003). Zdarzały się również sytuacje, gdy sonda przeznaczona do lądowania na Marsie lub jego księżycu Fobosie nie zdołała w ogóle odlecieć w kierunku docelowej planety (rosyjski Mars-96 i Fobos-Grunt z ubiegłego roku). Przypadki te dowodzą, iż osadzenie funkcjonującego aparatu na powierzchni Marsa wcale nie jest łatwe. Okazje do lotu na Marsa, uwarunkowane odpowiednim usytuowaniem obu planet na swych orbitach wokół Słońca, powtarzają się co 1,5 roku, zatem od pierwszej poważnej próby w 1971 było ich aż 20, wykorzystano tylko nieliczne.
