Podczas sympozjum Medium Calibre Day miała miejsce premiera zmodernizowanego 35-mm systemu obrony przeciwlotniczej Oerlikon Revolver Gun Mk 2.
Rheinmetall na MCD po raz pierwszy zademonstrował nowe, zdalnie sterowane stanowisko 35-mm artyleryjskiego systemu obrony przeciwlotniczej Oerlikon Revolver Gun Mk 2 uzbrojone w armatę KDG008. Pracę nad pierwszym modelem rozpoczęto na początku lat 1990. Jest on obecnie używany w odmianach stacjonarnej Oerlikon Revolver Gun C-RAM/Skyshield – przyjętej do uzbrojenia Bundewehry jako Mantis (Kontrakty Rheinmetalla, 2013-01-22, MANTIS w Luftwaffe, 2012-11-27, Skyshield dla Luftwaffe, 2012-07-24) i morskiej Oerlikon Millenium Gun. W tym ostatnim przypadku, jako następca dotychczas używanych przestarzałych armat przeciwlotniczych kal. 40 mm. Przedstawiciele Rheinmetall Defence ujawnili, że system ten został zakupiony przez kilka państw w tym Danię i – co jest nowością – Wenezuelę.
Blisko dwie dekady zbierania doświadczeń, jak też zamówienie od nieujawnionego klienta, doprowadziły w 2011 do rozpoczęcia prac nad zmodernizowanym Oerlikon Revolver Gun Mk 2. Badania pierwszego prototypu rozpoczęto w lutym i mają się zakończyć w czerwcu 2013.
Zachowano identyczne uzbrojenie w 35-mm armatę rewolwerową o szybkostrzelności 1000 strz./min., nieznacznie zmniejszając jej masę. Na wylocie zamocowano skuteczny hamulec wylotowy, redukujący odrzut (do ok. 1,5 t) oraz składający się z trzech cewek mechanizm programujący amunicję w czasie 50 ms.
Nad jarzmem armaty umieszczono nie tylko kamerę celowniczą, ale także obserwacyjną. Bez zmian pozostała pojemność magazynu amunicyjnego mieszczącego 252 sztuki amunicji 35 mm x 228, co umożliwia oddanie 14 serii po 18 nabojów. Amunicja ładowana jest w 7 nabojowych łódkach. Całkowite załadowanie magazynu nabojowego zajmuje 2 osobom obsługi 8 minut. Cały zapas 252 nabojów ma masę 450 kg. Działo zostało wyposażone w automatyczne usuwanie niewypału. Gdy wystąpi on podczas serii, to uszkodzony nabój może być w czasie 200 ms wyrzucony, jak łuska, a strzelanie będzie kontynuowane. Wszystko zależy od procedur użytkownika, w niektórych siłach zbrojnych w takim przypadku system ma przestać prowadzić ogień (przynajmniej w warunkach pokojowych, podczas ćwiczeń).
System artyleryjski ma napęd elektryczny, w którym wykorzystywanych jest pięć identycznych silników, cztery z nich, działające w parach przeciwko sobie odpowiada za pozycję działa w pionie i poziomie, ostatni służy do napędzania beztaśmowego magazynu amunicyjnego. Zdecydowano się na zastosowanie takich samych systemów napędowych, aby ułatwić logistykę i naprawy, mimo, że silnik obsługujący podawanie nabojów ma znaczący nadmiar mocy. Za przeładowanie armaty odpowiada mechanizm hydrauliczny. Nowością jest zastosowanie światłowodowego systemu sensorów mierzących z bardzo wysoką dokładnością położenie działa i stan amunicji w magazynie.
To, co się zmieniło w ORG Mk 2 to rozbudowana podstawa. Mieści ona baterię 10 akumulatorów po 12 V (łącznie 120 V) pozwalających na pracę systemu przez jeden dzień operacji. Mogą być one doładowywane z normalnej sieci elektrycznej 110/230 V. W schowkach ulokowano wszystkie potrzebne obsłudze przedmioty – zestawy gaśnic, narzędzia, części zamienne, ale też niewielki dźwig. Podstawa została także wyposażona w hydrauliczny mechanizm podniesienia, pozwalający za pomocą ręcznej pompy podnieść ją o 100 mm do pozycji transportowej. Niemcy nie zdecydowali się wyposażyć systemu w układ samopoziomujący, uznając to za zbyt drogie rozwiązanie. Działo dowiązywane jest za pomocą systemu komputerowego ukrytego w wnętrzu wieży do układu sensorów (radar, czujniki optoelektroniczne) systemu obrony przeciwlotniczej, niezależnie od jego położenia na gruncie.
Obecnie rozwijany system Mk 2 ma docelowo składać się z kontenera operatorów, radaru i sensorów optoelektrycznych oraz dwóch zdalnie sterowanych wież z 35-mm armatami (całość dostosowano do współpracy z maksymalną liczbą ośmiu dział). Wieże nie są opancerzone, a aluminiowe płyty, którymi pokryto ich boki nie są odporne na odłamki. Projektanci stworzyli mający masę 300 kg pakiet ochrony balistycznej do poziomu 1 zgodnego z normą STANAG 4569. Sterowanie odbywa się przewodowo (FO/DT60), dwukanałowo – pierwszy kanał służy do prowadzenia ognia, drugi wykorzystywany jest jako serwisowy.