10 maja samoloty Hejl HaAvir (izraelskiego lotnictwa wojskowego) zaatakowały ponad 50 różnych celów naziemnych w Syrii, jak podają Izraelczycy – związanych z rosnącą aktywnością irańskich Al Kuds (specjalnych formacji Gwardii Rewolucji do działań zagranicznych w tym kraju). Była to największa od lat operacja ofensywna sił zbrojnych Izraela.
Źródła w Jerozolimie podają, że efektem zmasowanych działań lotniczych Hejl HaAvir była niemal całkowita eliminacja koncentracji irańskich jednostek specjalnych w Syrii, które zdaniem władz Izraela miały na początku tego tygodnia rozpocząć działania w kierunku zajmowanego przez Państwo Hebrajskie od 1967 obszaru Wzgórz Golan. Media izraelskie, powołując się na oświadczenie szefa resortu obrony Avigdora Libermana i briefing jego podwładnych, podają następująca listę celów: irańska baza wojskowa na południe od Damaszku, irańskie magazyny broni i amunicji na cywilnym lotnisku w Damaszku, duże irańskie bazy wojskowe w okolicach Al Kisua, różne pozycje formacji Al Kuds w głębi Syri oraz w pobliży granicy z Izraelem oraz centra wywiadu i logistyki sił irańskich w Syrii. Potężny rozmiar izraelskiej operacji lotniczej dokumentuje specjalna mapka, zamieszczona na stronie informacyjnej ministerstwa obrony.
Według mediów izraelskich do akcji odpierania nalotów włączyła się także syryjska obrona powietrzna, odpalając na przykład w obronie obszaru Damaszku liczne pociski ziemia-powietrze różnych typów. Spowodowało to kontratak z powietrza na syryjskie systemy naprowadzania i wyrzutnie. Izraelczycy podają, że zniszczyli wiele zestawów OP S-200 Wega i S-125 Peczora.
Nie może być wątpliwości, że eskalację rosnącego napięcia na linii Jerozolima – Teheran wzmocniła decyzja prezydenta Donalda Trumpa o wycofaniu się USA z porozumienia nuklearnego z Iranem. Praktycznie od poniedziałkowego wieczora 8 maja wszystko wiodło ku starciu. Wówczas władze Izraelskie oficjalnie poinformowały mieszkańców północnej części kraju o ruchach irańskich formacji Al Kuds w Syrii i otworzyły schrony ewakuacyjne, zwłaszcza dla ludności zamieszkującej płaskowyż Wzgórz Golan – obszaru do niedawna uważanego za atrakcję turystyczną.
9 maja samoloty izraelskie zaatakowały bazę lotniczą T4, związaną z aktywnością irańską w centrum Syrii. Premier Benjamin Netanjahu bawił w tym czasie Moskwie, gdzie prócz obecności na Placu Czerwonym na Paradzie Zwycięstwa, prowadził intensywne rozmowy z Władimirem Putinem. Wydaje się, że ich celem było nakłonienie Rosjan do wywarcia presji na Syrię, aby zachowała się wstrzemięźliwie podczas nadchodzącej rozprawy z formacjami irańskimi i prośba o neutralność oddziałów rosyjskich w tym kraju.
Należy przypuszczać, że doszło do pewnych uzgodnień, skoro światowe agencje podały o utworzeniu specjalnych korytarzy powietrznych nad Syrią dla lotnictwa izraelskiego, w których samoloty z gwiazdami Dawida mogły się czuć nie niepokojone przez rosyjską OP. Wedle niektórych źródeł zachodnich Izraelczycy mieli uprzedzić Damaszek, aby nie otwierał ognia, bowiem celem są tylko i wyłącznie Irańczycy.
Tak czy inaczej zapalnikiem długo i starannie planowanej obezwładniającej operacji lotniczej Izraela było odpalenie przez formacje irańskie w Syrii ok. 20 pocisków rakietowych kal. 122 mm w stronę Wzgórz Golan, jak podały źródła wrogie Izraelowi – w odwecie za zbombardowanie lotniska T4.
4 pociski strącić miały postawiony w stan alarmu zestawy OP Iron Dome. Reszta – wedle Izraelczyków uderzyć miała przed swoimi celami w obszary syryjskie. Uruchomiło to działania Hejl HaAvir 10 maja. Nie może być wątpliwości, że rząd premiera Netanjahu demonstruje w ten sposób – poparty przez Waszyngton prezydenta Trumpa – iż nie będzie tolerował wzmacniania stałej obecności wojskowej Teheranu w Syrii (Bojowy debiut Adirów, 2018-03-16).