ZEA wprowadzają pobór do wojska

Projekt zmian w prawodawstwie ZEA przewiduje obowiązek służby wojskowej dla wszystkich mężczyzn w wieku 18-30 lat. Absolwenci szkół średnich kończyliby 9-miesięczne przeszkolenie. Osoby z niższym wykształceniem poddawane byłyby 2-letnim kursom. Ustawa przewiduje też możliwość służby wojskowej dla kobiet. Na podobne rozwiązanie zdecydowały się również władze innego członka Rady Współpracy Zatoki Perskiej, Kataru / Zdjęcie: MO ZEA

Prace nad zmianami prawnymi trwają pod nadzorem rządu. Dużym zwolennikiem wprowadzenia obowiązku służby wojskowej jest prezydent kraju, szejk Chalifa ibn Zajid Al Nahajjan. Zgodnie z planami Abu Zabi, liczebność sił zbrojnych, szacowana obecnie na 51 tys. żołnierzy, zwiększyłaby się trzykrotnie.

Liczniejsze siły zbrojne ZEA pozwolą Abu Zabi na przezwyciężenie wieloletnich problemów związanych z brakami kadrowymi w jednostkach wojskowych. Przyczyniły się one m.in. do konieczności zatrudniania zewnętrznych kontraktorów do obsługi wybranych typów uzbrojenia, masowo kupowanego w ostatnich latach (Ostatnie M-ATV przekazane ZEA, 2013-09-25, ZEA kupują GM200, 2013-07-24).

Co więcej, w powszechnej opinii potrojenie liczby obywateli pod bronią może zmusić rząd centralny do kontynuacji programów zbrojeniowych. Zwłaszcza jeśli chodzi o wyposażenie wojsk lądowych i marynarki wojennej (Kolejna korweta typu Baynunah przekazana, 2013-12-30).

Decyzja o wprowadzeniu obowiązku służby wojskowej jest naturalną reakcją władz ZEA na zmieniającą się sytuację na Bliskim Wschodzie. Trwająca od niemal 3 lat wojna domowa w Syrii (Most powietrzny dla Syrii, 2013-12-17), postępująca destabilizacja Iraku (USA będą szkolić Irakijczyków w Jordanii, 2014-01-20, al-Kaida zajmuje irackie miasta, 2014-01-03), zagrożenie Izraela ze strony palestyńskich i libańskich ekstremistów (Izrael grozi Libanowi, 2013-12-30, Skuteczny Iron Dome, 2014-01-16), a także niepokoje polityczne w Egipcie i uaktywnienie się ekstremy na Półwyspie Synaj (Egipt traci żołnierzy na Synaju, 2013-11-20) to główne problemy, z którymi zmierzyć muszą się, choć nie bezpośrednio, władze w Abu Zabi, a także przywódcy pozostałych państw Rady Współpracy Zatoki Perskiej, w skład której wchodzą także: Arabia Saudyjska, Bahrajn, Kuwejt, Oman i Katar.