Altair


Autoryzacja


Resetuj hasło
Autor: Remigiusz Wilk

Pod koniec lat 1980., w czasie, gdy w Polsce rozgrywały się wydarzenia przełomowe ze względów politycznych, społecznych i gospodarczych, w niezbyt odległej Finlandii, konstruktorzy z zakładów Lapua, zaprezentowali nowy nabój, optymalizowany do strzelania na bardzo dalekich dystansach - .338 Lapua Magnum (8,6 mm x 70). W niespełna dwie dekady później, w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego (OBR SM) w Tarnowie, światło dzienne ujrzał pierwszy polski karabin wyborowy dostosowany do strzelania tą amunicją - Alex-338.

Pierwszy model karabinu Alex-338. Na pierwszy rzut oka zwracają uwagę trzy różnice - odmienny magazynek i jego gniazdo, niższy wspornik pod szynę montażową oraz odmienna konstrukcja łoża / Zdjęcie: Remigiusz Wilk

Nie jest to pierwsza broń snajperska stworzona przez OBR SM. W 2006 Wojsko Polskie przyjęło do uzbrojenia pierwszy w dziejach powtarzalny karabin wyborowy zaprojektowany od początku do końca w kraju - Tor, zasilany nabojem 12,7 mm x 99 (.50 BMG). W 2008 będą miały miejsce pierwsze zakupy 7,62-mm karabinu Bor (Alex-762) dla Wojsk Lądowych, zaś około 2010, pomimo dzisiejszej niechęci DWL do wprowadzania nowej amunicji, jest szansa, że w ręce polskich żołnierzy trafi ostatnia konstrukcja z rodziny, Alex-338.

Nowy nabój

Amunicja .338 Lapua Magnum powstała w wyniku poszukiwania naboju o jak największym zasięgu i sile rażenia, przy zachowaniu możliwie jak najlepszej celności, a jednocześnie zachowania jak najmniejszej masy broni, przy rozsądnym zużyciu przewodu lufy. Finom udało się połączyć wszystkie te cechy i stworzyć nabój do strzelania na bardzo dalekich dystansach, do 1500 metrów, porównywalnych z wielkokalibrowymi karabinami wyborowymi kalibru 12,7 mm, a jednocześnie uzyskujący znacznie lepszą celność na tak ekstremalnych odległościach. Średnio pocisk 8,6-mm opuszcza lufę karabinu z prędkością wylotową 900 m/s, czyli około 100 m/s większą niż 7,62 mm x 51 NATO, mając od niego niemal dwa razy większą energię wylotową (około 4 800 J).

Zgodnie z sugestiami testujących żołnierzy, obniżono wspornik pod szynę montażową, co automatyczne wymusza stosowanie wyższych obejm. Choć idea wydawała się słuszna - zmniejszenie odległości między lunetą a lufą, to jednak utrudnia to składanie się z karabinu podczas strzelania / Zdjęcie: Remigiusz Wilk

Wojsko poznało się na zaletach nowego naboju i od końca lat 1990. można zaobserwować proces przyjmowania do uzbrojenia broni kalibru .338 LM, co więcej, w niektórych państwach nie jest ona jedynie uzupełnieniem konstrukcji nabojem 7,62 mm NATO, ale całkowicie je zastąpiła. Wynika to głównie z chęci uzyskania przewagi - zarówno w zasięgu, jak i siły rażenia - nad potencjalnym przeciwnikiem, który wykorzystuje typową amunicję karabinową (7,62 mm x 54R czy 7,62 mm x 51). Do tego celu niezbyt nadają się 12,7-mm wielkokalibrowe karabiny wyborowe, przeznaczone raczej do niszczenia sprzętu technicznego, a nie precyzyjnego eliminowania niewielkich celów na dużych odległościach. (ciąg dalszy w numerze)


Broń i Amunicja - 04/2008
Drukuj Góra
www.altair.com.pl

© Wszelkie prawa zastrzeżone, 2007-2024 Altair Agencja Lotnicza Sp. z o. o.