Wieś Ligota Dolna, należąca do gminy Strzelce Opolskie (dawne Strzelce Wielkie), jest położona pomiędzy drogą z Gogolina do Strzelec Opolskich a autostradą A4 Opole-Gliwice, na stoku Ligockiej Kamiennej Góry. Dalej na południe znajduje się Park Krajobrazowy Góra św. Anny, historyczne miejsce walki powstańców śląskich z Niemcami. Przed II wojną światową miejscowość ta miała nazwę Nieder Ellguth, polska nazwa Ligota Dolna.
W 1783 pojawiła się nazwa Klein Ellgut, Miala Ligotta, nazywana też później kolonia Ligotka, Colonie Mährich Ellguth (1845). Była to nowa kolonia zamieszkiwana przez uchodźców z Moraw (Mährisch - Morawski).Ta niewielka osada już w XIX wieku stała się integralną częścią Ligoty Dolnej. Wśród ludności określenie Ligotka funkcjonowało jednak nadal.
W poszukiwaniu terenów nadających się do szkolenia szybowcowego oceniono za bardzo korzystne, choć niskie i dość krótkie, wzgórze na Kamiennej Górze (Steinberg), należące do dużego majątku ziemskiego z kamieniołomami i piecem do wypalania wapna hr. Johanna von Francken-Sierstorpffa z Żurowej. Prace budowlane rozpoczęto w 1927, a w 1928 oddano do użytku hangar o kopulastym dachu, z niższymi przybudówkami po obu stronach, zawierającymi pomieszczenia dla kursantów i warsztaty. Otwarcie ośrodka nastąpiło 11 listopada, połączone z oddaniem do latania 4 szybowców. (W nawiązaniu: student Politechniki Lwowskiej Wacław Czerwiński, przebywając latem 1928 na wakacjach u właścicieli majątku pp. Czerkawskich we wsi Bezmiechowa koło Sanoka w Bieszczadach, ocenił jako wyjątkowe warunki dla szybownictwa niezalesiony stok szczytu Kamionki pasma Gór Słonnych dzięki położeniu i układom termicznym).
W 1936 w niskich terenach majątku powstał nowy ośrodek lotniczy z trawiastym pasem startowym i pełnym zapleczem. Wszedł on w skład węzła lotniczego w przygotowaniach do ataku na Polskę. O świcie 1 września 1939 z niego startowały bombowce nurkujące Ju 87, atakując Wieluń i lotnisko Rakowice w Krakowie. Obiekt w trakcie działań wojennych nie uległ zniszczeniu.
W sierpniu 1945 Departament Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji delegował instruktora i pilota szybowcowego Tadeusza Kiełbasę (zmienił nazwisko na Żmidziński) do zabezpieczenia całości i sprzętu lotniczego pozostawionego przez Niemców oraz zorganizowania szkolenia szybowcowego. Według relacji mieszkańca wsi, Oswalda Polloka, pewnego dnia, pod nieobecność kierownika, przyjechali samochodami Czesi i wywieźli do siebie wyciągarki i część szybowców.
