W 1978, dwa lata po utworzeniu w Stołecznym Urzędzie Spraw Wewnętrznych pierwszej w Polsce jednostki antyterrorystycznej, w oparciu o doświadczenia z jej funkcjonowania szefostwo MSW zatwierdziło projekt zorganizowania podobnych, mniejszych pododdziałów w największych miastach kraju. Wśród nich, z oczywistych względów, znalazły się Katowice - stolica aglomeracji śląskiej. Terytorium kraju podzielono na siedem rejonów odpowiedzialności (Gdańsk, Katowice, Kraków, Łódź, Poznań, Szczecin, Wrocław), na przełomie 1984 i 1985 zwiększając ich liczbę do dziewięciu (Rzeszów i Białystok), a w największym mieście każdego z nich, powołano do życia milicyjny pododdział specjalny w sile plutonu.
Pluton specjalny w Katowicach powstał 1 marca 1978, a jego funkcjonowanie, jak i pozostałych tego typu pododdziałów usankcjonowało formalnie Zarządzenie 016/78 MSW z 15 kwietnia. Ochotniczy nabór do śląskiego pododdziału rozpoczęto nieco wcześniej. Strukturalnie wchodził on w skład jednostki Zmotoryzowanych Odwodów Milicji Obywatelskiej bazującej w Katowicach-Piotrowicach, początkowo funkcjonując w ramach 1 kompanii taktycznej. Wkrótce, w związku z odmiennością szkolenia i zadań, nabrał charakteru wyraźnie wydzielonego pododdziału, podporządkowanego bezpośrednio dowódcy jednostki. Użycie plutonu wymagało jednak także akceptacji Komendy Głównej MO.
Ochotników do zawodowej służby w plutonie nie brakowało, ale odsiew na specjalistycznych badaniach w gliwickiej klinice, katowickim ośrodku badań psychotechnicznych oraz wewnętrznych testach sprawnościowych i strzeleckich był bardzo duży, więc przewidywany stan w liczbie 25, a następnie 28 etatów, nie zawsze był w pełni obsadzony. Pierwszych kandydatów dobierano spośród funkcjonariuszy miejscowego ZOMO, wykazujących się wysoką sprawnością fizyczną, bardzo dobrym stanem zdrowia oraz nienaganną opinią dotychczasowego dowódcy.
(ciąg dalszy w numerze)
