Samolot IA-58 Pucará jest jedną z najciekawszych konstrukcji zaprojektowanych i produkowanych w Ameryce Łacińskiej. Ma również pewną przeszłość bojową w Argentynie, Kolumbii i Sri Lance. Nowe plany modernizacji, jak również pomysły, aby reaktywować produkcję Pucary sugerują, że samolot ten ma jeszcze przed sobą dość długą przyszłość.
FMA IA-58 Pucará powstał w latach 1960. Fuerza Aérea Argentina (FAA - Argentyńskie Wojska Lotnicze) zgłosiły zakładom Fábrica Militar de Aviones (FMA - Wojskowe Zakłady Lotnicze) zapotrzebowanie na samolot przeciwpartyzancki. Argentyńczycy obserwowali wzrost intensywności konfliktów o charakterze partyzanckim w rejonie Ameryki Południowej, Azji i Afryki. Postanowili więc wykorzystać potencjał rynku.
Zespół konstrukcyjny powołano w 1966, kierował nim Héctor R. Ruíz. W następnym roku ruszyły prace projektowe. Z początku zbudowano szybowiec, który miał sprawdzić własności pilotażowe nowego samolotu. Jego konstruktorem był niemiecki inżynier Reimar Horten - znany konstruktor lotniczy z okresu przedwojennego i II wojny światowej. Badania w locie drewnianego szybowca wykazały potrzebę wprowadzenia kilku istotnych zmian konstrukcyjnych.
Pierwszy prototyp samolotu, napędzany dwoma amerykańskimi silnikami Garret TPE331-U303 o mocy 904 KM (674 kW) oblatano 20 sierpnia 1969. Dowódcą załogi był major Starc. Samolot nazwano Pucará, co w języku Indian Quichua oznacza fortecę.
Drugi prototyp oblatano 15 sierpnia 1970. Jego napęd stanowiły dwa francuskie silniki Turbomeca Astazou XVIG o mocy 978 KM (720 kW). W tym samym roku Fuerza Aérea Argentina złożyły zamówienie na 30 egzemplarzy, podwyższone później do 100.
21 sierpnia 1975 do bazy lotniczej Reconquista, w prowincji Santa Fe, dostarczono dwa pierwsze samoloty seryjne. Stały się one zalążkiem 1. Eskadry Szturmowej. Samoloty seryjne otrzymały numery seryjne kolejno, poczynając od A-501.
