Minister obrony Włoch Lorenzo Guerini podpisał 21 grudnia trójstronne porozumienie ze swoimi odpowiednikami z Wielkiej Brytanii Benem Wallacem i Szwecji Peterem Hultkvistem w sprawie wspólnego rozwoju wielozadaniowego samolotu bojowego 6. generacji Tempest.
Porozumienie, określone jako Future Combat Air System Cooperation Memorandum of Understanding, reguluje ogólne zasady równorzędnej współpracy między trzema krajami i dotyczy wszystkich działań, w tym badań, rozwoju i wspólnych koncepcji niezbędnych ich rządom do podjęcia decyzji o zakupie nowego samolotu. Kolejnymi etapami współpracy ma być porozumienie w sprawie projektu i prace rozwojowe, które mają się rozpocząć w 2025 (Dodatkowe środki dla brytyjskiego resortu obrony, 2020-11-24, Gospodarcze aspekty programu Tempest, 2020-10-17).
Jak podaje włoski resort obrony projekt Tempest jest jednym z priorytetowych programów obronnych Rzymu. W dokumencie dotyczącym wieloletniego planowania (wł. Documento Programmatico Pluriennale), przedstawionym niedawno Parlamentowi, w ramach programu Eurofighter wyraźnie określono finansowanie udziału Włoch w projekcie Tempest, aby umożliwić rozpoczęcie działań, umożliwiających tzw. przejście z [eksploatacji] Typhoona do [eksploatacji] Tempesta.
Według oficjalnej relacji ministerstwa obrony Włoch porozumienie w sprawie FCAS, podpisane przez jedyne kraje europejskie (sic!), które już znają, produkują i eksploatują technologie lotnicze piątej generacji, stanowiące niezbędną podstawę do budowy przyszłych samolotów bojowych, pozwoli wzmocnić krajowy przemysł, gwarantując zapewnienie know-how sektorowi obronnemu i lotniczemu. Dodatkowym czynnikiem wzrostu gospodarczego dla kraju będzie zaangażowanie w projekt Tempest włoskich małych i średnich przedsiębiorstw, a także zapewnienie prac dla przemysłu obronnego oraz placówek badawczych i ośrodków uniwersyteckich.
Co szczególnie interesujące, w kontekście opracowania wielozadaniowego samolotu bojowego 6. generacji Włochy uważają za pożądane, podobnie jak inne kraje uczestniczące zarówno w projekcie Tempest, jak i projekcie FAS/SCAF (czyli Francja, Niemcy i Hiszpania), umożliwienie oceny możliwej konwergencji obydwu projektów, aby uczynić produkt europejski bardziej konkurencyjnym w skali globalnej, a także aby nie ryzykować rozpoczęcia konkurencji między europejskimi grupami, która prawdopodobnie zagroziłaby innym graczom regionalnym o globalnych zdolnościach, rozwijającym podobne technologie (Dalszy rozwój FCAS, 2020-02-14).