Inspektorat Uzbrojenia rozpoczął negocjacje z Fabryką Broni w sprawie dostawy ponad 26 tys. karabinków Beryl i subkarabinków Mini Beryl.
Ministerstwo Obrony Narodowej zamierza podpisać z radomskim Łucznikiem największą w historii III RP umowę na dostawy indywidualnej broni strzeleckiej do amunicji 5,56 mm x 45, której wartość można oszacować na poziomie 140 mln zł. W ramach negocjowanego obecnie czteroletniego kontraktu Fabryka Broni ma wyprodukować w latach 2016-2019 i przekazać Siłom Zbrojnym RP aż 17.621 karabinków wz. 96C Beryl i 8.400 subkarabinków wz. 96C Mini Beryl (7,9 tys. Beryli dla WP, 2015-08-04; Kolejne Beryle ASG RRT dla WP, 2015-10-20; Druga partia Beryli dla Nigerii, 2015-08-06). Nowe konstrukcje mają zastąpić w Wojsku Polskim produkowane w Zakładach Mechanicznych w Radomiu do 1999 karabinki AK i AKM/AKMS do naboju 7,62 mm x 39 i pistolety maszynowe PM-84P do amunicji 9 mm x 19.
Uzasadnieniem procedury negocjacyjnej i udzielenia zamówienia w trybie z wolnej ręki jest ujęcie karabinków i subkarabinków wz. 96 w wykazanie uzbrojenia i spełnienie przez broń definicji sprzętu wojskowego. Beryle zostały specjalnie zaprojektowane dla sił zbrojnych i są przeznaczone do użycia jako broń. Karabinki zostały wprowadzone do uzbrojenia w 1998, a ich modernizację przeprowadziła Fabryka Broni w ramach finansowanej przez MON pracy rozwojowej. Łucznik jest jedynym producentem tej konstrukcji strzeleckiej.
Zmiana dostawcy wymusiłaby nabycie sprzętu o innych właściwościach technicznych, co spowodowałoby nieproporcjonalnie duże trudności techniczne w jego utrzymaniu i użytkowaniu. Dodatkowo skomplikowałoby to funkcjonowanie istniejącego podsystemu technicznego utworzonego do zapewnienia obsług i napraw w 30-letnim okresie docelowej normy eksploatacji. Co więcej, taki zakup wymusiłby konieczność stworzenia nowego, niekompatybilnego z dotychczasowym i odrębnego działu podsystemu zabezpieczenia logistycznego. Wymagałoby to także rozszerzenia zakresu i asortymentu zaopatrywania materiałowo-technicznego, szkolenia, obsług, specjalistów pododdziałów remontowych, pozyskania dodatkowego oprzyrządowania do realizacji obsług, napraw i remontów. Wprowadzenie nowej broni uniemożliwiłoby stosowanie zamienności zespołów, podzespołów i części, a ponadto znacznie utrudniło realizację procesu szkolenia żołnierzy.