Altair


Autoryzacja


Resetuj hasło
Autor: Jacek Dankowski

Zgodnie z kalendarzem Międzynarodowej Federacji Lotniczej FAI, 2010 był rokiem Szybowcowych Mistrzostw Świata, które są rozgrywane co 2 lata. W Chile odbyły się III Mistrzostwa Świata w Wyścigach Szybowcowych, na Słowacji - XXXI Szybowcowe Mistrzostwa Świata w Klasach Standard, Klubowej i Światowej, a na Węgrzech - w Klasach Otwartej, 18-metrowej i 15-metrowej. Nasi piloci zdobyli w tymże sezonie 4 medale mistrzostw świata, w tym 3 złote.

Od lewej: Zbigniew Nieradka, Jacek Dankowski i Karol Staryszak / Zdjęcie: via Jacek Dankowski

Dwa tytuły mistrzowskie (w wyścigach szybowcowych i w Klasie Standard) zdobył Sebastian Kawa. Takiego wyczynu w jednym roku nie dokonał nikt w historii światowego szybownictwa. Łącznie nasz pilot ma na swoim koncie aż 7 tytułów mistrza świata, 2 brązowe medale mistrzostw świata, złoty i brązowy medal igrzysk lotniczych oraz 2 tytuły mistrza Europy. Miejmy nadzieję, iż tak spektakularne pasmo sukcesów spowoduje, że Sebastian będzie faworytem w wyścigu o medal Lilienthala za 2010.

W najmłodszej, ale najliczniej obsadzonej Klasie 18-metrowej, pierwszy tytuł mistrza świata dla Polski wywalczył Zbigniew Nieradka z Aeroklubu Częstochowskiego. Jest to zarazem pierwszy medal naszego zawodnika w mistrzostwach najwyższej rangi.

W tej samej klasie brązowy medal zdobył Karol Staryszak z Aeroklubu Mieleckiego. Warto dodać, że Karol prowadził w klasyfikacji generalnej od pierwszej do ostatniej konkurencji mistrzostw. Pechowe, przedwczesne lądowanie w polu w ostatniej konkurencji skutkowało spadkiem na 3 miejsce.

Dzięki bardzo wysokim lokatom w obydwu mistrzostwach nasi piloci wywalczyli dwukrotnie 1 miejsce w klasyfikacji drużynowej XXXI Mistrzostw Świata na Słowacji i na Węgrzech.

Jako pierwsze w 2010 rozegrano III Mistrzostwa Świata w Wyścigach Szybowcowych (3rd FAI Word Sailplane Grand Prix) na stołecznym lotnisku Santiago de Chile, w dniach 2-9 stycznia. Były to pierwsze mistrzostwa tak wysokiej rangi rozgrywane w tym kraju i pierwsze po 47 latach przerwy Szybowcowe Mistrzostwa Świata w Ameryce Południowej. Podczas zawodów kwalifikacyjnych, rozgrywanych na całym świecie, prawo startu w mistrzostwach zdobyło dwóch Polaków - Sebastian Kawa i Stanisław Wujczak. W mistrzostwach wystartowało 15 zawodników z 8 państw. Ze względów bezpieczeństwa maksymalna liczba zawodników nie mogła przekroczyć 20 pilotów. W mistrzostwach nie wystartowali piloci francuscy i brytyjscy, co było sporą niespodzianką. Konkurencja była bardzo silna. Prawie każdy z zawodników miał na swoim koncie medale mistrzostw świata i Europy. Mistrzostwa były rozgrywane w Klasie 15-metrowej, w której jedynym ograniczeniem jest rozpiętość skrzydeł, która nie może przekroczyć 15 m. Najwięcej było szybowców Ventus 2 - dziewięć, ASG 29 - trzy; Diana 2 - dwa i jeden Discus 2.

Zasady rozgrywania tych mistrzostw są podporządkowane poprawie medialności sportu szybowcowego. Regulamin został zmodyfikowany w sposób pozwalający łatwiej zrozumieć istotę rywalizacji sportowej szybowników. Wspólny start lotny powoduje, że pierwszy zawodnik na mecie jest zwycięzcą konkurencji. Konkurencje są rozgrywane przez 8 dni. Zwykle rozgrywa się jedną konkurencję jednego dnia. Zwycięzcą konkurencji jest pilot, który pokona wyznaczoną trasę w najkrótszym czasie. Zwycięzca dnia otrzymuje 10 punktów za konkurencję, drugi pilot dnia - 8 punktów i pozostali za każde miejsce o jeden punkt mniej, aż do dziewiątego zawodnika, który otrzymuje 1 punkt. Piloci zajmujący miejsca od 10 w dół nie otrzymują punktów.

Mistrzem zostaje pilot, którego suma punktów zdobytych w poszczególnych konkurencjach jest najwyższa. Podczas mistrzostw można śledzić zmagania zawodników w trakcie transmisji internetowej. Wszystkie wymienione czynniki znakomicie popularyzują nasz sport i pozwalają na zdobywanie coraz większej rzeszy sympatyków szybownictwa.

Z uwagi na światowy kryzys i trudności w pozyskaniu sponsorów, proces wyboru organizatora trzeciej edycji mistrzostw znacznie się wydłużył. Międzynarodowa Komisja Szybowcowa FAI wyłoniła organizatora w marcu 2009. Czas jaki pozostał organizatorom na przygotowanie imprezy i ekipom na przygotowanie zawodników wynosił zaledwie 9 miesięcy. Organizatorzy wywiązali się z zadania bardzo dobrze. Mistrzostwa przebiegały na wysokim poziomie organizacyjnym i - mimo trudnego terenu - wszyscy zawodnicy zakończyli mistrzostwa bez uszkodzeń sprzętu.

więcej w numerze


Skrzydlata Polska - 01/2011
Drukuj Góra
www.altair.com.pl

© Wszelkie prawa zastrzeżone, 2007-2024 Altair Agencja Lotnicza Sp. z o. o.