Altair


Autoryzacja


Resetuj hasło

Oman wycofał Jaguary

Lotnictwo wojskowe, 12 sierpnia 2014

Wojska lotnicze Omanu wycofały ze służby ostatnie samoloty uderzeniowe SEPECAT Jaguar.

Zdjęcie: MO Omanu

6 sierpnia dowództwo Al-Quwwat al-Jawwiya al-Sultanat Oman (królewskich wojsk lotniczych Omanu) oficjalnie wycofał ze służby ostatnie 4 samoloty uderzeniowe SEPECAT Jaguar (Katastrofa omańskiego Jaguara, 2013-09-12). Jednocześnie rozwiązano też eksploatującą je jednostkę – 8. eskadrę, stacjonującą w bazie Thumrait. Obecnie jedynym użytkownikiem Jaguarów są wojska lotnizce Indii (Opóźnienie modernizacji indyjskich Jaguarów, 2014-05-16).

Sułtan Omanu złożył zamówienie na samoloty myśliwsko-bombowe SEPECAT Jaguar International w sierpniu 1974. British Aerospace Corporation (BAC) miało dostarczyć 12 egzemplarzy – 10 jednomiejscowych OS, odpowiadających brytyjskiemu standardowi GR.2 (uderzeniowo-rozpoznawczy) i dwa szkolne OB, analogiczne do wersji T.2. Samoloty trafiły na Bliski Wschód pomiędzy marcem 1977 a lipcem 1978 i weszły w skład 8. eskadry, której przydzielono wykonywanie misji uderzeniowych i obrony powietrznej. Ich charakterystyczną cechą było przystosowanie do przenoszenia pocisków powietrze-powietrze bliskiego zasięgu Matra 550 Magic na pylonach znajdujących się na górnej powierzchni skrzydła i bomb kasetowych Hunting BL755.

W 1980, ze względu na rosnące zagrożenie wybuchem konfliktu zbrojnego w rejonie Zatoki Perskiej, Oman ponownie zamówił 12 Jaguarów, w analogicznej konfiguracji. British Aerospace (BAe), powstałe w wyniku połączenia BAC z kilkoma innymi brytyjskimi wytwórniami, zrealizowało dostawy w 1983. Samoloty te weszły w skład nowoutworzonej 20. eskadry, w bazie Masirah. W odróżnieniu od egzemplarzy z poprzedniej transzy, ich uzbrojenie stanowiły natomiast pociski powietrze-powietrze AIM-9P4 Sidewinder, przenoszone na pylonach podskrzydłowych. Analogicznie przezbrojono egzemplarze z pierwszej partii dostaw. Obydwa dwustery z drugiej transzy dostaw miały zabudowany układ ostrzegający o opromieniowaniu wiązką radiolokacyjną (RWR) ARI 18233 i stałą sondę do pobierania paliwa w nosowej części kadłuba.

W ramach uzupełnienia strat, Oman pozyskał od Brytyjczyków dwa kolejne Jaguary – T.2 w styczniu 1982 i GR.1 w listopadzie 1986. W tym samym roku przedsiębiorstwo Ferranti otrzymało od sułtanatu zlecenie na modernizację 21 pozostających w wyposażeniu samolotów do standardu odpowiadającemu wersjom GR.1A / T.2A, używanym przez Royal Air Force (brytyjskie Królewskie Wojska Lotnicze). Polegała ona na zabudowaniu układu nawigacyjno-celowniczego FIN1064. Ostatni zmodernizowany egzemplarz trafił do użytkownika w październiku 1989.

Pod koniec lat 1980. obydwie eskadry omańskich Jaguarów przeniesiono z bazy Masirah do Thumrait, aby umożliwić stacjonowanie w tej pierwszej zakupionych w międzyczasie Hawków. Siły zbrojne Omanu nie wzięły udziały w operacji Pustynna Burza mimo, że sułtanat był stroną konfliktu. W zamian za to w sierpniu 1990 do Thumrait przybyły Jaguary RAF, jednak z powodu zbyt dużej odległości do teatru działań po kilku tygodniach przebazowano je do portu lotniczego Bahrajn. Co ciekawe, Brytyjczycy pożyczyli od omańskich lotników dla swoich samolotów belki uzbrojeniowe montowane na górnej powierzchni skrzydła.

We wrześniu 1997 Sułtanat Omanu zawarł z rządem Jej Królewskiej Mości kolejną umowę, opiewającą na 40 mln USD. W jej ramach Brytyjczycy mieli zmodernizować 19 Jaguarów (16 jedno- i trzy dwumiejscowe) pozostających w służbie, do standardu Jaguar 97 / GR.3A, z wyświetlaczem wielofunkcyjnym, układami umożliwiającymi nawigację według wskazań odbiornika GPS, przystosowanego do przenoszenia zasobnika celowniczego TIALD, służącego do podświetlania celów broniom naprowadzanym laserowo. Prace zrealizowano do końca 2000. W międzyczasie, w sierpniu 1998, Oman odebrał od RAF kolejny egzemplarz Jaguara, prawdopodobnie już w unowocześnionej wersji GR.3A.

W drugiej połowie lat 1990. omańscy analitycy wykonali prace studialne, dotyczące przyszłości wojsk lotniczych. Pod uwagę brano zarówno kolejną modernizację Jaguarów, która pozwoliłaby im na pozostanie w służbie do 2005, lub nabycie nowych samolotów wielozadaniowych. W grę wchodziły dwie propozycje – Gripena albo używane lub nowe F-16. Ostatecznie wybrano drugą opcję – 12 F-16C/D Block 50 (8 jedno- i cztery dwumiejscowe), które dostarczono w latach 2005-2006 w ramach programu Peace A'sama A'safiya I.

W grudniu 2011 Maskat zawarł kolejną umowę z Amerykanami, dotyczącą kupna 10 F-16C i 2 F-16D, z opcją na.6 dalszych. Samoloty mają zostać dostarczone do listopada 2016, w ramach programu Peace A'sama A'safiya II (12 F-16 dla Omanu, 2011-12-17).

Natomiast w grudniu 2012 BAE Systems i sułtanat Omanu zawarły umowę dotyczącą sprzedaży 12 nowo wyprodukowanych Eurofighterów z 3. transzy i 8 samolotów szkolenia zaawansowanego Hawk AJT (Oman zamówił Eurofightery, 2012-12-21). Dostawy samolotów rozpoczną się w 2017. Maskat zagwarantował sobie także wyposażenie Typhoonów w radar Captor-E z aktywną anteną fazowaną.


Powiązane wiadomości


Drukuj Góra
www.altair.com.pl

© Wszelkie prawa zastrzeżone, 2007-2024 Altair Agencja Lotnicza Sp. z o. o.