Ostatni wyprodukowany samolot Canadair Regional Jet został przekazany odbiorcy 26 lutego na lotnisku przy dawnych zakładach Bombardiera w Mirabel, obecnie należących do japońskiego koncernu Mitsubishi Heavy Industries (MHI). Użytkownikiem CRJ900LR, noszącego znaki rejestracyjne N840SK (nr ser. 15499), będą linie SkyWest, wykonujące loty dla Delta Connection.
Projekt techniczny samolotu odrzutowego komunikacji regionalnej, nazwanego po prostu Canadair Regional Jet zakończono w 1988, a formalne rozpoczęcie programu nastąpiło wiosną 1989. Według założeń miał on przewozić 50 pasażerów na dystans 1815 km. Skonstruowano go w oparciu o wydłużony kadłub odrzutowca klasy biznes Lear Challenger 600, w konfiguracji dolnopłata ze skośnymi skrzydłami i nowymi silnikami General Electric GE-CF34-3A1, o ciągu 41 kN każdy, umieszczonymi w tyle po bokach kadłuba. Pierwszy prototyp CRJ100, noszący znaki rejestracyjne C-FCRJ (nr ser. 7001) został zaprezentowany 6 maja 1991 i oblatany już w 4 dni później. CRJ100 LR (Long Range), który mógł wykonywać loty na odległość 3710 km, uzyskał Certyfikat Typu 29 kwietnia 1994.
Na zamówienie linii lotniczych Tyrolean w 1995 rozpoczęto prace nad CRJ200, wyposażonym w nowe silniki turbowentylatorowe General Electric CF34B-3B1, dzięki którym wzrosły: prędkość przelotowa – do M0,81 (860 km/h), zasięg – do 1815 km i pułap praktyczny – do 12 496 m. Prototyp CRJ200 oblatano 13 listopada 1995.
W marcu 2000 Bombardier anonsował wprowadzenie na rynek wersji CRJ200, mieszczącej 40-44 pasażerów, w celu spełnienia wymagań linii Conair i Atlantic Southeast, niemogących posiadać samolotów 50-osobowych lub większych. Prace nad CRJ440, jak ostatecznie oznaczono samolot, rozpoczęto w lipcu 2001. Certyfikaty Typu Ministerstwa Transportu Kanady i FAA dla CRJ440 zostały wydane w październiku i listopadzie 2001.
50-miejscowe Bombardiery CRJ używane początkowo w USA do obsługi częstych połączeń pomiędzy ośrodkami przemysłowymi i hubami okazały się strzałem w dziesiątkę. W ciągu 3 lat od wejścia na rynek Kanadyjczycy dostarczyli odbiorcom 100 samolotów tej rodziny. Dzięki nim linie dostrzegły potencjał, jaki stwarzały połączenia bezpośrednie, omijające huby. Przystosowany do ich obsługi CRJ100 miał jeszcze jedną zaletę – komfort podróży w ciszy i bez drgań (odczuwanych w pierwszych samolotach turbośmigłowych), uzyskany dzięki zabudowaniu silników turbowentylatorowych z tyłu kadłuba. Po latach okazało się, że CRJ jest, obok Douglasa DC-3 i Boeinga 707, jednym z samolotów pasażerskich, które zrewolucjonizowały transport lotniczy.
Prototyp CRJ700, mieszczącego 70 pasażerów, oblatano 27 maja 1999, a zaprezentowano oficjalnie – następnego dnia (sic!). Certyfikat Typu MT Kanady dla CRJ700 został wydany 22 grudnia 2000. Analogiczny dokument JAA wydano 26 stycznia, a FAA – 16 lutego 2001.
Prototyp kolejnego modelu – 86 -miejscowego CRJ900, powstał w wyniku wydłużenia kadłuba pierwszego przedseryjnego CRJ700. Samolot oblatano 20 października 2001 w Mirabel. Certyfikat Typu MT Kanady wydano 9 września, FAA – 25 października, a JAA – 23 grudnia 2002. Na bazie CRJ900 opracowano też wersję oznaczoną nieco mylnie CRJ705, przystosowaną do przewozu maksymalnie 75 pasażerów.
9 grudnia 2003 Bombardier dostarczył 1000. samolot z rodziny CRJ. Odbiorcą jubileuszowego CRJ700 były linie Comair, wchodzące w skład Delta Connection.
Gdy wszyscy myśleli, że proces rozwoju CRJ, polegający de facto na wydłużaniu kadłuba Challengera 600, dobiegł już końca, w lutym 2007 Bombardier ogłosił rozpoczęcie programu CRJ1000, znanego poprzednio jako CRJ900X, o pojemności 90-104 pasażerów. Prototyp CRJ1000 oblatano 3 września 2008. Co ciekawe, do jego budowy użyto pierwszego CRJ900, przebudowanego wcześniej z prototypowego CRJ700.
W kwietniu 2008 kanadyjski koncern poinformował o dostarczeniu 1500. samolotu rodzony CRJ. Odbiorcą 1500. i 1501. egzemplarza, w wersji CRJ900 NextGen, były Mesaba Airlines.
W grudniu 2014 został zapoczątkowany nowy okres w dziejach CRJ. Tego dnia Bombardier podpisał umowę z IFL Group z Waterford, w stanie Michigan, dotyczącą dostarczenia pierwszego samolotu towarowego CRJ200 Special Freighter. Użytkownik odebrał go niemal dokładnie 2 lata później – 21 grudnia 2016 (Pierwszy CJR 200SF dostarczony, 2016-12-28).
Łabędzim śpiewem było zaoferowanie w lutym 2019 modelu CRJ550, czyli wersji rozwojowej CRJ700, mieszczącej 50 podróżnych w układzie trzyklasowym. Producent zakładał, że rynek może potrzebować ponad 700 samolotów tego modelu, ale ostatecznie projekt nie ujrzał światła dziennego (Bombardier ujawnia CRJ 550, 2019-02-07).
W czerwcu 2019 Mitsubishi Heavy Industries i Bombardier zawarły ostateczną umowę, na mocy której MHI przejęło prawa do samolotów komunikacji regionalnej CRJ. Celem Japończyków nie było jednak kontynuowanie ich produkcji, lecz pozyskanie know-how i infrastruktury niezbędnej do wytwarzania własnych samolotów tej klasy, oznaczonych jako SpaceJet. Jednak już w październiku 2020 Japończycy postanowili wstrzymać ten projekt na czas nieokreślony (MHI opracuje F-X, 2020-10-30).