Marynarka wojenna Indii nie jest w stanie przeprowadzać remontów okrętów z powodu braku części zamiennych.
Problem braku części zamiennych do indyjskich okrętów dotyczy przede wszystkim: niszczycieli rakietowych typów Delhi i Rajput, fregat rakietowych typu Talwar (na zdjęciu INS Trikand), a nawet odkupionego zaledwie przed kilkoma laty okrętu desantowego INS Jalashwa (L41) (ex-amerykańskiego USS Trenton (LPD 14), typu Austin). Przekłada się to na efektywność realizowanych przeglądów i remontów okrętów, nierzadko prowadząc do tego, że te muszą wychodzić w morze z niesprawnymi urządzeniami pokładowymi, co znacznie ogranicza ich rzeczywiste zdolności bojowe.
Kontrola przeprowadzona przez Comptroller and Auditor General (CAG), indyjski odpowiednik Najwyższej Izby Kontroli wykazała, że największe niedobory części zamiennych dotyczą okrętów budowanych bezpośrednio w Rosji lub w Indiach, lecz na podstawie projektów rosyjskich jednostek nawodnych. Co ciekawe, problem ten pojawia się nawet w przypadku stosunkowo nowych, bo przyjmowanych do służby w latach 2003-2013, fregat typu Talwar (INS Trikand przekazana, 2013-07-01).
Brak części zamiennych, a także będące ich następstwem opóźnienia lub całkowite zaniechania remontów, bezpośrednio odbijają się na możliwości eksploatacji okrętów. Zdaniem części komentatorów, zły stan techniczny jednostek, obok braku wyszkolenia oficerów dowodzących i niskiego morale załóg (IIndii problem z kapitanami, 2014-01-27), był jedną z przyczyn ostatniej serii wypadków z udziałem okrętów Bhāratīya Nau Senā (marynarki wojennej Indii) (Kolejna kompromitacja BNS, 2014-02-06).
Powyższa teza ma swoje potwierdzenie w fakcie, że do jednego z poważniejszych wypadków na morzu doszło z udziałem fregaty typu Talwar, INS Talwar (F40) (Kolizja INS Talwar, 2013-12-27).